راهبردهاي پيش گيرانه آموزشي آگاهي ساز: ضرورتي پيش روي برنامه هاي كنترل انحرافات سايبري

فضاي سايبر به اقتضاي ويژگي هاي بي همتايي كه دارد نه تنها از گزند مجرمين و منحرفين مصون نمانده است، بلكه افرادي كه پيشتر منحرف نبوده اند را به ارتكاب رفتار منحرفانه و مجرمانه به طمع انداخته است. شايد بتوان يكي از علت هاي اوليه رشدِ انحرافات سايبري را در ناآگاهي و عدم دركِ گستره و آثارِ گران بار تهديدهاي سايبري از سوي عموم مردم و درنتيجه عدم تقبيح و نكوهش چنين رفتارهايي جستجو كرد. از اين رو، مهم ترين ابزار به منظور مبارزه با انحرافات سايبري، آگاه سازيِ همگاني و ارتقاء سواد رسانه اي است. در ارتباط با كودكان و نوجوانان به عنوان كنش گران اصليِ اين انحرافات- چه به عنوان بزه كار و چه بزه ديده- در پيش گيري از اين انحرافات به ويژه در اوان دوران كودكي و نوجواني و نيز والدين « آموزش » ضرورت نقش آنان، دوچندان به نظر مي رسد. بنابراين، به منظور نيل به اين هدف، ارتباط ميان رفتارهاي انحرافي برخط و آثار ملموس چنين رفتارهايي در فضاي مادي و نيز رابطه مندي هنجارهاي اجتماعي، فرهنگي و خانوادگيِ مثبت با رفتار كاربران در فضاي سايبر، بايد درك و دروني سازي شوند. به عبارت ديگر، بايد راهبردهاي ميان مدت و بلند مدتي را بكار بست تا اخلاق سايبري كاربران فضاي سايبري حداقل به همان اندازه اخلاقيات آنان در فضاي مادي رشد و بالندگي پيدا كند. در اين نوشتار، ابتدا بر پايه نظريه يادگيري اجتماعي و رهايي اخلاقي، رابطه ميان فراواني رفتار منحرفين و عدم نكوهش و يا حتي تقويت رفتار آنان در نظر عموم مردم تبيين گرديده و سپس راهبردهايي به منظور پيش گيري از اين انحرافات و رشد سواد رسانه اي ارائه شده است.