بررسي گفتمان پسااستعماري و نمودهاي آن در ترجمه سفرنامه يك سال در ميان ايرانيان

هدف از اين مقاله كاوشي در جهت يافتن رد‌پاي گفتمان پسااستعمار و مهمترين ويژگي آن (القاء و مشروعيت بخشي به ارزش ها و فرهنگ غرب) در متون پسااستعماري و ازجمله سفرنامه‌ها و ترجمه آنهاست. با اين هدف و برگرفته از آراء منتقدين پسااستعمار همچون ادوارد سعيد و فرانتس فانون، متن اصلي سفرنامه يك سال در ميان ايرانيان اثر ادوارد براون انگليسي (1887-1888)متعلق به دوره قاجار، فقط از منظر نگاه او به فرهنگ و موقعيت فرهنگي ايران وايراني مورد مطالعه كامل قرارگرفت و بيش از 40 مورد فرهنگي، دال بر نگاه غرب خود1 به شرق ديگري2 در اين مجال بررسي شدند كه همگي آنها به همراه پيام پسااستعماري نهفته در آن، در بخش روش تحقيق مورد بررسي قرار گرفته اند. همچنين اين موارد فرهنگي با ترجمه فارسي شان كه توسط ذبيح الله منصوري صورت گرفته مقابله شده اند وبه افزايش و كاهش هاي سبكي اين مترجم فقيد ونامور از منظر خود و ديگري نگريسته مي شود. افزايش و كاهش هايي كه غالبا در جهت خنثي كردن نگاه عمودي غرب به شرق است