بررسي ديالكتيك هنر در «ترجمۀ ادبي‌» بر اساس نظريات تئودور آدورنو و والتر بنيامين: نقد ترجمه رمان ناتور دشت

نظريات تئودور آدورنو و والتر بنيامين در خصوص هنر با راهبرد ترجمه متون ادبي ارتباط معني دار دارد. هر دو نظريه‌پرداز به حقيقت هنري اعتقاد دارند، اما تفاوت آن‌ها در چگونگي درك و انتقال حقيقت و حس هنري است به‌طوري‌كه ديالكتيك هنري ميان فرم و محتوا حفظ شود. بنابراين ترجمه ادبي فراتر از يك ترجمه خوب تنها به انتقال صحيح پيام محدود نمي‌شود بلكه ميزان تأثير و تداوم اثر در فرهنگ مقصد معيار است. اين‌چنين وظايف مترجم ملزم به درك حقيقت هنري و رويارويي با چالش‌هايي است كه نيازمند راهكارهاي نظري در زيباشناسي، تفسير و ترجمه مي‌باشد. بنيامين با نظريه «هنر بازتوليدپذير» بر مدل ترجمه بينِ خطي تأكيد دارد تا حس منحصربه‌فرد مفاهيم هنري را آزاد سازد و از آن براي آگاهي‌بخشي به مردم استفاده كند، اما آدورنو با ارائه نظريه ديالكتيك منفي بر تداوم حقيقت هنر و بي‌قالب بودن آن تأكيد دارد كه اين ديدگاه با ترجمه تفسيري مطابقت دارد. در اين مقاله ايدئولوژي مترجمان مختلف رمان ناتور دشت در درك و انتقال لحن، حس و پيام اثر با توجه به مشابهت اثر با نظريات انتقادي بنيامين و آدورنو مورد بحث و بررسي قرار گرفت. ترجمه محمد نجفي نه‌تنها از نظر امانت‌داري در لحن با نظريه بازتوليد هنري بنيامين همخواني دارد، بلكه از نظر همانندسازي ديالكتيك هنري، با نظريه ديالكتيك متفي آدورنو همخواني دارد و موفق‌تر از ساير ترجمه‌ها مي‌باشد.