بررسي نقش گفتمان‌هاي فلسفي در فرآيند رو به رشد مطالعات ترجمه از منظر تاريخي

پژوهش حاضر به مطالعه نقش گفتمان‌هاي فلسفي در فرآيند رو به رشد مطالعات ترجمه از منظر تاريخي مي‌پردازد. بدين‌منظور، اين پژوهش به‌دنبال كشف و توصيف نقش گفتمان‌هاي فلسفي در مطالعات ترجمه بوده تا در مورد تأثير عمده فلسفه بر ترجمه و نظريه‌هاي ترجمه كنكاش كند و معلوم نمايد تا چه حد بازبيني و تجديد نظر در گفتمان‌هاي فلسفي به روند رو به رشد مطالعات ترجمه مساعدت مي‌نمايد. هدف عمده آن است كه با توجه به ماهيت مطالعات ترجمه به‌عنوان رشته‌اي گيرنده از گفتمان‌هاي فلسفي و بسياري از رشته‌هاي حد واسط، به فرضيه‌سازي درباره اين رشته و ارائه چارچوبي جامع و دربرگيرنده پرداخته شود. با در نظر گرفتن شواهد مربوط، يافته‌هاي پژوهش پيش رو نشان داد كه سير مرجعيت و اقتدار از سوي فلسفه به مطالعات ترجمه و نه بالعكس مي‌باشد. علاوه بر آن، گفتمان‌هاي فلسفي حداقل از سه طريق به مطالعات ترجمه مرتبط مي‌شوند: فيلسوفان رشته‌هاي مختلف از ترجمه به‌عنوان مطالعه موردي يا استعاره‌اي براي شرح مسائل مربوط به برنامه‌هاي كلي‌تر استفاده كرده‌اند؛ نظريه‌پردازان و عملگرايان ترجمه همواره به گفتمان‌هاي فلسفي به‌عنوان حامي و پشتيبان نظريات خود نگاه كرده‌اند؛ نيز آنكه، فيلسوفان، دانشمندان و مترجمان درباره ترجمه گفتمان‌هاي فلسفي به ارائه تفسير و اظهار نظر پرداخته‌اند. همين‌طور، يافته‌ها حاكي از آن است كه گفتمان‌هاي فلسفي، با توجه به دسترسي چندين گزينه در رابطه با آن‌ها و تدوين كلمات مناسب با كلمات جايگزين، تمايل شديدي به بازنگري و تجديد نظر دارند. در اين ميان، انطباق و طرح كلمات به‌عنوان يكي از وظايف مطالعات ترجمه مستلزم بررسي آن است كه چه نوع گفتمان‌هاي فلسفي از دست رفته‌اند كه خود باعث مي‌شود مترجمان به‌طور مداوم سعي در كاهش پيچيدگي متن داشته باشند. از سوي ديگر، در صورت وجود گزينه‌هاي متعدد و نبود نظريه‌اي مشخص در رابطه با چگونگي كاهش پيچيدگي متن، زمينه‌اي براي طرح و بررسي بحث‌هاي مرتبط با گفتمان‌هاي فلسفي به‌وجود مي‌آيد كه اين امر را مي‌توان در ارائه نظريه‌ها و روش‌هاي مربوط بيشتر مشاهده كرد.