تفاوت هاي نحوي به عنوان چالشي در ترجمه ادبي؛ (مورد پژوهي: ترجمه ضمير سوم شخص مفرد در غزل هاي حافظ)

منشأ بسياري از ايهام هاي جذّاب شعر حافظ، در چندگانگي تفسير هاي مربوط به تعيين مخاطب شعر اوست. مترجم ادبي موفّق كسي است كه درجه ابهام آميزي متن را در فرايند ترجمه حفظ كند. يكي از مشكلاتي كه در فرايند ترجمه رخ مي دهد، عدم تناسب ساخت هاي دستوري و ويژگي هاي صرفي و نحوي زبان مبدأ و مقصد است. اين امر در ترجمه ادبي و به‌ويژه ترجمه شعر كه گاه مبتني بر همين ويژگي هاي صوري براي خلق ابهام هاي خيال انگيز است، بيش‌ازپيش چالش برانگيز خواهد بود. با توجه به فقدان مشخصه جنس در نظام ضميري زبان فارسي، برگردان ضمير «او» كه به معشوق حافظ اشاره مي كند، در ترجمه انگليسي امري چالش‌برانگيز است، چراكه مترجم مجبور به استفاده از يكي از دو ضمير مذكّر يا مؤنّث خواهد بود كه هركدام تفسيري خاص را برمي انگيزد. اين مقاله با بررسي نمونه هايي از ترجمه شعر حافظ توسط سه مترجم، به تحليل و دسته بندي شيوه هاي ايشان در برگردان ضمير سوم شخص مفرد مي پردازد.