بررسي ساختواژي و معنايي پسوند «-گر» در زبان فارسي

اين پژوهش پسوند «گر» زبان فارسي را از نظر ساختواژي و معنايي بر پايۀ داده هايي از دو گويش زبان كردي بررسي مي كند. در گويش سوراني اين پسوند به صورت «-كَر» به كارمي رود. در گويش هَورامي، ستاك حال فعل كردن، «-كَر» و در گويش سوراني، «-كَ» است. سوراني يك پسوند «َر» ({r)، مشابه پسوند er انگليسي، نيز دارد كه نقش عمده اش ساخت اسم فاعل و اسم ابزار است. در مورد ساختواژۀ «-گر»، در اين نوشتار دو فرضيه مطرح شده است: نخست اينكه اين وند از دو تكواژ مقيّد درست شده است (ستاك حال فعل كردن+پسوند «َر»، هر دو در سوراني)؛ دوم اينكه اين وند خود به تنهايي ستاك حال فعل كردن در هَورامي است. سپس اين دو فرضيه بر پايۀ معني شناسي واژگاني ليبر (2004) و (2009) (اسكلت معنايي، بدنۀ معنايي، مشخّصه هاي معنايي و اصل هم نمايگي) به روش توصيفي- تحليلي ارزيابي و اين دستاورد حاصل شده كه پسوند «-گَر»، از افزوده شدن پسوند «–َر» به ستاك حال فعل كردن يعني «-كَ» به دست آمده است.