كليدواژه :
اجتناب تجربي , اضطراب , افسردگي , دشواري هاي بين فردي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش تعيين نقش ميانجي گر دشواري هاي بين فردي در رابطه بين ابعاد اجتناب تجربي با افسردگي و اضطراب بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري تمامي ساكنان مرد و زن منطقه 7 شهر كرج در سال 1395 به تعداد 124688 نفر بود. از ميان فهرست پارك ها با روش نمونه برداري تصادفي، پارك الغدير، آزادي و گل نرگس انتخاب و حجم نمونه در پژوهش هاي الگويابي معادله هاي ساختاري، بر اساس پيشنهاد گاداگنولي و وليسر (1998)، 300 نفر برآورد و از ميان داوطلباني انتخاب شد؛ كه شرايط ورود به پژوهش را داشتند. ابزار پژوهش پرسشنامه اجتناب تجربي گامز، چميلسكي، كتوو، راجرو و واتسون (2011)، مقياس دشواري هاي بين فردي-47 پيلكونيس، كيم، پرويتي و بارخام (1996)، پرسشنامه افسردگي بك، اِستير و براون 1996 و پرسشنامه اضطراب بك، اِپستين، براون و اِستين (1988) بود. فاصله مهلنوبايس نشان داد داده هاي هيچ يك از آزمودني ها پرت نيست. پس از حذف 50 پرسشنامه مخدوش، داده هاي 250 نفر تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد ضرايب مسير غيرمستقيم بين مولفه هاي اجتناب رفتاري (151/0=β، 016/0=P)، حواس پرتي/فرونشاني (151/0=β، 021/0=P)، پريشاني ناسازگار (270/0=β، 001/0=P) و تحمل پريشاني (161/0=β، 005/0=P) با افسردگي و اضطراب معنادار است.نتيجه گيري: دشواري هاي بين فردي از راهبرد اجتناب از برخي افكار، خاطره ها و فعاليت ها ناشي مي شود كه در درازمدت به افسردگي و اضطراب منتهي مي شود. از سوي ديگر دشواري هاي بين فردي ممكن است بر پاسخ افراد افسرده و مضطرب به درمان تاثيرگذار باشد، از اين رو، براي پيشگيري اوليه آموزش نحوه مقابله با اجتناب تجربي در مراحل رشد به اولياء، مربيان و تمركز بر آن در درمان ضروري به نظر مي رسد.
چكيده لاتين :
Abstract:
Aim: The aim of this study was to determine the mediating role of interpersonal problems in the relationship between experiential avoidance and psychological distress (depression and anxiety).Method: The study design was dyscriptive correlational type and statistic population of study consisted of all residents of Karaj city seven region with the quantity of 124688 in 2016. With randomized sampling Alghadir, Azadi and Gole Narges parks and finally 300 people who were eligible to enter the study were selected. The tool study consisted of multidimensional experiential avoidance questionnaire by Gámez, Chmielewski, Kotov, Ruggero & Watson (2011), interpersonal difficulties scale-47 by Pilkonis, Kim, Proietti & Barkham (1996), Beck depression scale by Beck, Steer & Brown (1996) and Beck anxiety scale by Beck, Epstein, Brown & Steer (1988). After 90 questionnaires were excluded of the research process because of the distortion, structural equation modeling was used to analyze the data of 250 subjects.Results: Indirect path coefficients between behavioral avoidance (β= 0.151, P=0.016), distraction/suppression (β= 0.151, P=0.021), distress aversion (β= 0.270, P=0.001), distress endurance (β= 0.161, P=0.005) components with psychological distress were significant.Conclusion: Interpersonal difficulty arises from strategy, characterized by avoidance of some thoughts, memories and activities and is followed by depression and anxiety in long term. Interpersonal problems may affect respond to treatment in people with depression and anxiety, therefore the focus on experiential avoidance seems necessary.
