تعيين و اندازه‎گيري شاخص كل خدمات دارايي‎هاي پولي در ايران

اين مقاله، در راستاي تجميع پولي ارائه شده ي بارنت (1984)، كه تقاضاي دو كارگزار مصرف‏كننده و توليدكننده را درنظر مي‏گرفت، فرمول جديدي براي تجميع روي دارايي‎هاي پولي تقاضاشده توسط مصرف‏كننده و بنگاه، شركت‎هاي دولتي و دولت ارائه مي‎دهد. براي مدل سازي شركت‎هاي دولتي، از الگوي حداكثرسازي درآمد فروش بامول استفاده شده است. با حل مدل مشاهده شد كه هزينه ي استفاده از خدماتِ دارايي‎هاي پولي توسط شركت‎هاي دولتي، كاملاً متفاوت از فرمول بارنت براي مصرف‎كننده و بنگاه است. براي دولت نيز، باتوجه به ارائه ي خدمات يكسان دارايي‌هاي پولي دولت، اين دارايي‏ها جانشين كامل يكديگر هستند و مي‎توان از تجميعِ جمع ساده، براي تجميع دارايي‌هاي پولي دولت استفاده كرد. به‌منظور بررسي تجميع جديد، از داده‏هاي فصلي سال 1390-1370 جهت برآورد و نيز پيش‎بيني توليد ناخالص داخلي و شاخص قيمت مصرف‎كننده در باز ي زماني 1395 1391 استفاده شد. طبق نتايج اين پژوهش، تجميع جديد، خطاي كمتر و درنتيجه قدرت پيش‎بيني بالاتري در مقايسه با تجميع جمع ساده در پيش‎بيني شاخص قيمت مصرف‎كننده در هر دو سطح M1 و M2 دارد. در پيش‎بيني توليد ناخالص داخلي نيز اين تجميع در سطح M1 بهتر از جمع ساده عمل مي كند؛ گرچه در سطح M2 با تفاوت بسيار كم در خطاي پيش‎بيني، جمع ساده عملكرد بهتري را نشان مي‎دهد؛ بنابراين، مي‏توان ادعا كرد كه محاسبه ي حجم نقدينگي بااستفاده از تجميع جديد، به منظور پيش‏بيني روند آتي قيمت‎ها و توليد، در جهت كنترل و هدايت سياست‎هاي پولي و مالي توسط دولت، نسبت به تجميع جمع ساده ارجحيت دارد.