تحليل زبان‌شناختي داستان كوتاه «الشرف» بر اساس ديدگاه روايتگري آسپنسكي و فاولر

زبان، پديده اي اجتماعي است كه از باورها و ايدئولوژي هاي حاكم در جامعه تاثير مي پذيرد و از سوي ديگر با انعكاس اين باورها، نقش اساسي در بازتوليد آن ها دارد. اين پژوهش برآنست با بررسي زبان‌شناختي داستان كوتاه «الشرف» نوشتۀ ذنون ايوب، بر اساس الگوي دو زبان شناس برجسته، بوريس آسپنسكي و راجر فاولر كه در بررسي يك متن بر ديدگاه روايتگري و نقش نويسنده تأكيد دارند، ضمن تحليل گفته هاي اين داستان، در چهار سطحِ زماني مكاني، عبارت شناختي، روان شناختي و ايدئولوژيك كه مؤلفه هاي اصلي يك گفتار روايي محسوب مي شوند، زمينه را براي درك ايدئولوژي صريح و پنهان متن فراهم آورد. تحليل ديدگاه روايتگري داستان كوتاه «الشرف» حاكي از اين است كه ذنون ايوب با بهره گيري از ابزارهاي زبانيِ كارآمد در چهار سطحِ مذكور، دو انديشۀ متقابل را براي خواننده به تصوير مي كشد: از يك سو باورهاي غالب مردسالاري كه به صورت صريح از طريق شخصيت هاي داستاني بازتوليد مي شود و ديگري ايدئولوژي پنهان، يعني نارضايتي راوي اول شخص/ نويسنده به عنوان نمايندۀ يك نسل روشنفكر، از تصورات و باورهاي غلط فرهنگي و اجتماعيِ نهادينه شده در جامعه.