نمادپردازي مادر در ريشه‌هاي آسمان اثر رومن گاري از منظر روانكاوانه

پژوهشِ حاضر، تحليلي روانكاوانه است از نمادپردازيِ مادر در رمانِ ريشه‌هاي آسمان نوشته‌ي رومن گاري. اين تحقيق با تكيه بر نظريه‌هاي فرويد و الگوي ماري بناپارت انجام گرفته‌است. لايه‌ي ظاهريِ ريشه‌هاي آسمان، داستانِ حفاظت و حمايت از طبيعت و فيل‌ها در دلِ آفريقا را روايت مي‌كند. دستاوردِ مقاله، نشان دادنِ لايه‌ي زيرينِ متن از طريقِ تحليلِ روانكاوانه است. گاري كه در دنياي واقعي، مادرش را از دست داده‌است، به گونه‌اي ناخودآگاه تلاش مي‌كند او را در آفرينشِ ادبي‌اش زنده نگه دارد. اما به نظر مي‌رسد همان‌گونه كه مبارزه براي حفاظت از فيل‌ها در داستان به شكست مي‌انجامد، تلاشِ ناخودآگاهِ نويسنده نيز، در نهايت، به نتيجه‌ي دلخواه نمي‌رسد. شايد به همين دليل، گاري به نوشتن ادامه مي‌دهد تا هميشه، در آثارش، مادر را در كنار خود داشته باشد.