بررسي كارآيي الگوريتم M5 در محاسبه حداكثر عمق چاله آبشستگي اطراف تكيهگاه پل

آبشستگي صورت گرفته در اطراف تكيهگاهها و پايهها پديدهاي است كه منجر به تخريب تعداد زيادي از پلها گرديده است. در اين تحقيق براي شبيهسازي حداكثر عمق چاله آبشستگي اطراف تكيه­گاه پل از الگوريتم درختي M5 استفاده شده است. از مزاياي اين الگوريتم دقت بالا، سادگي و قابل فهم بودن آن است. براي ساخت و آموزش مدل از اطلاعات آزمايشگاهي منابع معتبر استفاده شد. پارامترهاي مورد استفاده براي برآورد عمق آبشستگي اطراف تكيهگاه شامل فاكتور شكل و طول تكيهگاه، عمق و سرعت جريان و اندازه متوسط رسوبات بستر بوده است كه به­صورت عدد فرود ذره، ضريب شكل تكيهگاه، ضريب عمق– طول تكيهگاه و ضريب شدت جريان به مدل درختي معرفي شدند. در مدل ساخته شده توسط الگوريتم M5 و پس از عمليات هرس كردن، ضريب عمق– طول تكيهگاه و ضريب شدت جريان بيشترين كاربرد را در ساختار درختي داشته و باعث تقسيم فضاي مسأله به سه زيردامنه متمايز و ارائه رابطه رگرسيوني براي هر زيردامنه گشته است. براي بررسي كارآيي مدل درختي از تحليل­هاي آماري متفاوت و مقايسه آن با معادلات ارائه شده توسط محققين مختلف استفاده شد. نتيجه اين مقايسه نشاندهنده كارآيي بالاي الگوريتم M5 در محاسبه عمق آبشستگي ميباشد. براي بررسي اهميت هر كدام از پارامترهاي ورودي بر ميزان آبشستگي از تحليل حساسيت استفاده گرديد. بر اين اساس ضريب عمق– طول تكيهگاه بيشترين تأثير را بر ميزان آبشستگي داشته و حذف اين پارامتر از مدل درختي باعث افزايش مجموع مربعات خطا از 37/4 به 41/19 گشته است.