تأثير پايه پل دايره اي بر آبشستگي موضعي در محدوده تلاقي 60 درجه با استفاده از مدل سه بعدي SSIIM1

وقوعآبشستگيدراطراف پايه‌هايپليكيازعمده‌تريندلايلتخريبپل‌هااست. اين پديده عموماً در آبراهه‌هاي مستقيم مورد بررسي قرار گرفته است و كمتر به مطالعه پايه پل در محل تلاقي رودخانه‌ها پرداخته شده است. به همين دليل در اين تحقيق با استفاده از مدل عددي SSIIM1 ابتدا الگوي جريان و رسوب­گذاري در يك تلاقي 60 درجه شبيه‌سازي ومدل با داده‌هاي اندازه‌گيري صحت‌سنجي شد. سپس به بررسي تأثير وجود پايه پل با شعاع نسبي (r/w؛ r=شعاع پايه، w=عرض كانال اصلي) 05/0 ، 1/0 ، 15/0 و 2/0 در محدوده تلاقي بر الگوي فرسايش و رسوبگذاري پرداخته شد. نتايج نشان داد تطابق خوبي بين سرعت‌هاي افقي محاسبه شده توسط مدل عددي با داده‌هاي آزمايشگاهي وجود دارد. همچنين مدل توانايي نسبتاً خوبي، را در پيش‌بيني موقعيت و مقدار حداكثر عمق فرسايش دارد (خطايي كمتر از 10 درصد) ولي ارتفاع رسوب­گذاري را بيشتر از مقدار آزمايشگاهي برآورد مي‌‌كند. علاوه بر اين نتايج نشان داد كه وقتي پايه پل كوچك است (1/0 و 05/0=r/w) به دليل كاهش اختلاف سطح‌آب بالادست و پايين‌دست كانال‌اصلي نسبت به حالت بدون پايه، وجود پايه پل باعث كاهش عمق آبشستگي در محدوده تلاقي مي‌گردد. اين كاهش برايشعاع‌هاي نسبي 05/0 و 1/0 به ترتيب 38 و 6 درصد به­دست آمد. در حالي­كه وقتي شعاع پايه‌پل بزرگ است (15/0 و 2/0=r/w) كاهش عرض موثر عبور جريان باعث تشديد آبشستگي در محدوده تلاقي و اطراف پايه مي‌گردد. اين افزايش براي  شعاع هاي نسبي 15/0 و 2/0 به ترتيب 17 و 68 درصد به­دست آمد.