ارزيابي تناسب اراضي براي آبياري قطرهاي و باراني با استفاده از سيستم استنتاج فازي

در اين تحقيق از قابليت‌ سيستم استنتاج فازي براي ارزيابي پارامتريك تناسب اراضي، در روش‌هاي آبياري قطره‌اي و باراني در شبكه آبياري دشت فتحعلي مغان به مساحت 5175 هكتار واقع در استان اردبيل استفاده شد. براين اساس، مناطق”كاملاً  مناسب” براي آبياري باراني و قطره‌اي به‌ترتيب برابر 06/385 هكتار (4/7درصد) و 35/2941 هكتار (87/56 درصد) به‌دست آمد و براي مناطق “ نسبتاً  مناسب” به‌ترتيب مساحتي حدود 1/286 هكتار(5/5 درصد) و 43/246 هكتار(7/4درصد) محاسبه گرديد. همچنين مساحتي حدود 08/ 2810هكتار (3/54 درصد) و  1/797 هكتار (4/15 درصد) به ترتيب براي آبياري باراني و قطره‌اي براي تناسب “ تاحدودي مناسب” به‌دست آمد و مساحت 88/1322هكتار (5/25 درصد) و 58/737 هكتار (2/14 درصد) به مناطق با تناسب “ نامناسب در شرايط فعلي” تعلق گرفت. براي تناسب “ نامناسب دائمي” مساحت‌ها به‌ترتيب برابر 91/370 هكتار (1/7درصد) و 54/458 هكتار (86/8 درصد) محاسبه گرديد. نتايج نشان‌ داد كه تفاوت عمده‌اي بين دو روش از لحاظ اراضي “كاملاً  مناسب” وجود دارد به‌طوري‌كه مساحت اراضي “كاملاً  مناسب”  به روش قطره‌اي تقريبا 5/7 برابر مساحت اين اراضي در روش باراني مي‌باشد. همچنين اراضي “تا حدودي مناسب”، در ارزيابي به روش باراني بيشترين مناطق را به خود اختصاص داد و مساحت اين نواحي در روش باراني 5/3 برابر بيش‌تر از روش قطره‌اي گرديد. نتايج نشان ‌داد، در نظر گرفتن تغييرات تدريجي پارامترهاي خاك در ارزيابي به روش فازي، باعث دقت بيشتر اين روش نسبت به روش پارامتريك غير فازي مي‌گردد.