اثر افزايش دي‌اكسيدكربن و رژيم كم‌آبياري بر صفات مورفولوژيك و فيزيولوژيك گياه عدس رقم كيميا

افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن اتمسفري اثر مستقيمي بر فعاليت‌هاي گياهي دارد. از سوي ديگر اين افزايش مي‌تواند اثرات منفي كم آبياري را تا اندازه‌اي جبران نمايد. در اين تحقيق به بررسي آثار افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن از 400 به 800 و ppm1200 بر رشد و عملكرد گياه عدس رقم كيميا تحت چهار تيمار آبياري (WR (كل نياز آبي گياه)، WR125درصد، WR75درصد و WR50درصد) تحت يك آزمايش بلوك كامل تصادفي پرداخته شد. نتايج حاصله نشان داد كه افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن، افزايش طول ساقه و در نتيجه افزايش جرم خشك ساقه را به همراه دارد. افزايش جرم خشك ريشه نيز از ديگر اثرات افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن محيطي مي‌باشد. افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن افزايش تعداد غلاف‌ها و دانه‌ها در بوته را موجب مي‌شود. همچنين جرم خشك 1000 دانه نيز افزايش مي‌يابد. در نتيجه عملكرد دانه در هر بوته گياه عدس افزايش مي‌يابد، به‌نحوي كه دو و سه برابر شدن غلظت دي‌اكسيدكربن موجب افزايش 17 و 32 درصدي عملكرد دانه مي‌شود. از سوي ديگر افزايش غلظت دي‌اكسيدكربن موجب كاهش ميزان تبخيرتعرق مي‌شود، لذا از نياز آبي گياه كاسته شده و در نتيجه از اثرات منفي كم آبياري بر رشد و عملكرد گياه مي‌كاهد.