بررسي نحوه و تاثير مشاركت شهروندان با پليس در برنامه هاي پيشگيري اجتماعي از جرم (مطالعه موردي: مشاركت شهروندان تهران با پليس و مقايسه آن با مشاركت شهروندان در كلان شهرهاي آمريكا )

Surveying the Impact of Citizens Participation with Crime(Case Study:Tehran citizens participation with police and Its comparison with citizens Policein Social Prevention Programs of participation in American megalopolises)

مقدمه : پيشگيري اجتماعي از جرم نوع جديدي از رويكرد پليسي است كه در آن امنيت با مشاركت مردم صورت مي پذيرد. هدف اصلي آن، كاهش جرم و ارتقاء احساس امنيت در جامعه است. پليس ايالات متحده در دو دهه اخير به گواهي پژوهش ها، در اين عرصه به نتايج مثبتي دست يافته است. پليس تهران نيز در دهه گذشته با جلب مشاركت شهروندان درصدد كاهش جرايم برآمده ليكن با اين همه، نتايج تحقيقات نشان مي دهد كه موضوع امنيت و افزايش جرم در تهران، هنوز به عنوان يك مسئله جدي مطرح است. با اين وصف پژوهش حاضر نحوه مشاركت شهروندان با پليس را در برنامه هاي پيشگيري اجتماعي از جرم در كلان شهر تهران، با انجام يك كار تطبيقي در كلان شهرهاي آمريكا مانند نيويورك، شيكاگو و لس آنجلس مقايسه نموده و پس از بررسي، راهكارهاي مناسب براي كاهش جرايم با استفاده از ظرفيت مشاركتي شهروندان ارائه نموده است. | روش: نوع پژوهش تطبيقي و روش آن توصيفي- تحليلي مبتني بر روش چهارگانه جرج بردي است. داده ها به صورت اسنادي و كتابخانه اي جمع آوري و به ترتيب داده ها در چهار مرحله توصيف، تفسير، هم جواري و مقايسه؛ بررسي و مورد تحليل قرار گرفته است. برابر فرضيه پژوهش مشاركت شهروندان در برنامه هاي پليس تاثير زيادي در كاهش جرايم و پيشگيري اجتماعي از جرم خواهد داشت. يافته ها: در كلان شهرهاي آمريكا، سازمانهاي دولتي، قانون سال 1994 و گروه هاي مردمي از پروژه هاي ابتكاري براي تقويت پليس وكاهش جرم حمايت كردند و اين امر منجر به كاهش جرايم گرديده است. به رغم اينكه پليس تهران توانسته برخي برنامه هاي اجتماعي با هدف پيشگيري از جرم اجرا نمايد؛ ليكن برنامه ريزي نامناسب در جهت جلب مشاركت شهروندان وعدم جلب اعتماد آنان به همكاري با پليس و كلي بودن برنامه ها از جمله موانع اصلي در پيشگيري اجتماعي از جرم در تهران شناسايي شده است.

Introduction: Social prevention of crime is a new type of police approach in which security is carried out with the participation of the people. Its main purpose is to reduce crime and promote the sense of security in society. The United States police have achieved positive results in this area in recent . Tehran’s police have also sought to reduce crime by attracting citizenship in the past decade. However, research results show that the issue of security and crime in Tehran is still a serious issue. However, the present study compares how citizens participate with the police in social crime prevention programs in the metropolitan area of Tehran, by doing a comparative work in metropolitan areas such as New York, Chicago and Los Angeles and, after reviewing, appropriate strategies to reduce crime Using the participatory capacity of the citizens. The type of research is comparative and its method is descriptive-analytic based on George Brady’s quadruple method. The data are collected in the form of documents and libraries and, in turn, the data have been analyzed and analyzed in four stages of description, interpretation, integration and comparison. Equivalence of the research hypothesis The participation of citizens in police plans will have a major impact on crime reduction and social prevention of crime. Despite the fact that the Tehran police were able to implement some social programs aimed at preventing crime, the inadequate planning to attract citizens’ participation and their lack of trust in cooperation with the police and the generalities of programs have been identified as one of the main obstacles to the prevention of crime in Tehran.