رُمان «سال‌هاي ابري» در پرتو آموزه‌هاي جرم‌شناسي كودكان و نوجوانان

كودكان و نوجوانان از آنجايي كه مي‌توانند مخاطب قانون‌گذار باشند، امكان ورود به حوزۀ حقوق كيفري از باب بزهكاري را دارا هستند و به لحاظ شرايط خاص جسماني و عاطفي نيز ممكن است در معرض انواع سوءاستفاده‌ها و بزه‌ديدگي‌ها قرار گيرند. برخي از كودكان و نوجوانان، صرف‌نظر از شرايط مذكور، به دليل اوضاع و احوال مخاطره‌آميز بيشتر در معرض انواع بزهكاري‌ها و بزه‌ديدگي‌ها قرار دارند كه مي‌توان از آن‌ها به عنوان «كودكان در معرض خطر» ياد نمود. مصداق‌هايي از اين سه نوع كودك و نوجوان را مي‌توان در رُمان سال‌هاي ابري اثر مشهور علي‌اشرف درويشيان يافت كه آن‌ها را مي‌توان از بعد روش تحليل محتوا از منظر برخي نظريه‌هاي جرم‌شناختي مورد بررسي قرار داد. نتيجۀ چنين كاري از يك‌سو مي‌تواند وجود ارتباط تنگاتنگ ميان ادبيات و جرم‌شناسي را نمايان ساخته و از سوي ديگر از ادبيات به عنوان ابزاري پيشگيرانه براي ساختن جامعۀ آرماني استفاده نمود.