وارستگي و رنج در الاهيات سلبي- تمثيلي يوحناي صليبي

Detachment and Suffering in the Negative-Allegorical Theology of John of the Cross

خوان دلاكروث (1542-1591م) خالق چهار اثر عرفاني ارزنده است كه ادبيات درخشان آن‌ها با بهره‌گيري از نمادهاي الهيات سلبي، نگارش تمثيل‌گونه به پيروي از روش كتاب مقدس و رمزگشايي از زبان مجازي آن، در كنار به كارگيري عالي‌ترين مفاهيم عرفاني به شيوه‌اي روان و قابل فهم و درعين حال مدوّن كه هچون پلكاني سالكان طريق را به سوي اعلي مرتبه كمال مي‌رساند، آثار وي را تا سطح شاهكارهايي كم‌نظير پيش‌برده است. در حقيقت، تأثير عميق دلاكروث در عرفان مسيحي قرون وسطي، بيش از هرچيز، به دليل شرح مرحله‌اي در سلوك عرفاني است كه با نام «شب تيره حس» معرفي مي‌شود كه در شهيرترين اثر خود - شب تيره نفس- با تكيه‌اي بي نظير بر اهميت جايگاه عشق در سلوك، بدان پرداخته است؛ هم‌چنين، رمزگشايي از تمثيلات برجسته عرفان مسيحي در كنار ارائه تصويري مسيح‌شناسانه از درد و رنج و طرح نظريه‌اي پويا در باب تجرد (وارستگي) و ارتباط عميق آن با تسليم، نام وي را در شمار اثرگذارترين عرفاي قرون وسطي مسيحي ثبت نموده است.

John of the Cross (1542-1591) is the creator of the four great, brilliant and admirable mystical works. Using symbols of negative-allegorical theology to follow the figurative language of the Bible, and mystical concepts in a systematic way, these works try to elevate seekers to the supreme perfection. In fact, the profound impact of John of the Cross on Christian mysticism of the Middle Ages was due to, most of all, a stage in mysticism, which is called "the dark night of the sense". This stage was introduced in his masterpiece, Dark Night of the Soul, which is known for its emphasizing the place of love in mystical path. Decoding the prominent parables of Christian mysticism, John of the Cross gives a Christian image of suffering and a dynamic theory of detachment that is far from desolation and has deep connection with the submission.