اعمال اصل تناسب در مخاصمات مسلحانه غيربين المللي

درگذشته مخاصمات مسلحانه عمدتاً بين المللي بوده و كشورها با يكديگر درگير جنگ مي شدند ليكن امروزه مخاصمات مسلحانه غيربين المللي و داخلي رواج بيشتري پيدا كرده است و مقررات حاكم بر مخاصمات مسلحانه اغلب به مخاصمات بين المللي پرداخته اند و نسبت به مخاصمات غيربين المللي مقررات كمتري وضع گرديده است. به همين خاطر قابليت اعمال برخي از مقررات بشردوستانه در زمان اين نوع از مخاصمات محل ترديد و تأمل است. يكي از مهم ترين قواعدي كه موضوع چنين اختلاف نظري قرار گرفته است، اصل تناسب در زمان مخاصمه مسلحانه است. اين اصل بدين معناست كه خسارات اتفاقي و جنبيِ ناشي از يك حمله نسبت به جمعيت يا اهداف غيرنظامي نبايد فراتر از مزيّت نظامي مستقيم مورد انتظار از آن حمله باشد. پروتكل دوم 1977 الحاقي به كنوانسيون هاي چهارگانه ژنو 1949 كه به مقررات حاكم بر مخاصمات غيربين‌المللي پرداخته است، به اين اصل اشاره نكرده است، ليكن مطابق آن چه در اين نوشتار مورد بررسي است بايد اصل تناسب را نسبت به اين مخاصمات قابل اعمال دانست.