بررسي عوامل مرتبط با ادراك از رانندگي در بين رانندگان شهر يزد

مقدمه: رانندگي، رفتاري اجتماعي است كه انسان را در شرايط خاص و ويژه اي قرار ميدهد كه اين شرايط موجب مي شود برخي رفتارهاي مبتني بر شخصيت راننده با وضوح و عينيت بيشتري آشكار شود. هدف: هدف اين پژوهش، بررسي عوامل مرتبط با ادراكي از رانندگي در بين رانندگان شهر يزد بوده است. روش: روش مورداستفاده در اين پژوهش، پيمايش بوده است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه رانندگان شهر يزد تشكيل مي دهد كه بر اساس فرمول كوكران، حجم نمونه 370 نفر برآورد شده است. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته ادراك رانندگان استفاده گرديد. داده ها با استفاده از ابزار پرسش نامه و با استفاده از شيوه نمونه گيري تصادفي ساده جمع آوري گرديد. اعتبار ابزار به وسيله روش اعتبار محتوايي مورد تأييد قرار گرفت و براي سنجش پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمونهاي آماري پيرسون، آزمون T- Test آزمون تحليل واريانس يك طرفه، رگرسيون چندگانه و تحليل مسير استفاده گرديد. | يافته ها: نتايج نشان داد بين فرهنگ سازي، عوامل رواني و شرايط نامساعد جوي با ادراك رانندگي ارتباط معناداري وجود دارد؛ اما بين سن، تفاوت سابقه رانندگي و جنسيت با ادراك رانندگي ارتباط معناداري وجود ندارد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج رگرسيون چندگانه، قوي ترين پيش بيني كننده متغير ادراك رانندگان در بين پاسخ گويان، متغير فرهنگ سازي مي باشد. اين متغير به تنهايي 19 درصد از واريانس ادراك رانندگان را تبيين مي كند؛ و در مرحله دوم با ورود متغير مستقل عوامل رواني، 1/ 1 درصد به قدرت پيش بيني مدل افزوده شد؛ بنابراين اين دو متغير وارد شده به مدل به تنهايي قادرند 20/1 درصد از تغييرات متغير وابسته ميزان ادراك رانندگان را تبيين نمايند.