بررسي ماهيت و خصوصيات اذن در تصرف

اين نوشتار به بررسي ماهيت حقوقي اذن و خصوصيات آن مانند استقلال، يك طرفه بودن و قابليت رجوع و همچنين به تعيينِ مدلول اعتباري در عقود اذني مي پردازد. به منظور نيل بدين مقصود، ماهيتِ انشاء و عناصر آن اعم از قصد و رضا و همچنين نقشِ وسايل اعلام اراده در تحققِ اعمال حقوقي مورد بررسي قرار گرفته است. سؤالي كه در اين تحقيق با آن روبرو هستيم اين است گه آيا اذن عمل حقوقي است يا واقعه حقوقي؟ آنچه از اين تحقيق استفاده  مي شود اين است كه اذن صرفاً يك واقعه اراديِ اعلامي از نوع ابرازِ رضايِ باطني است گه قدرت خلاقه ماهيتي اعتباري ندارد و اين قانون گذار است كه حكم جواز يا اباحه تصرف را بر چنين واقعه اي مترتب مي كند. زيرا آثار حقوقي صرفاً از اعمال حقوقي ناشي نمي شود بلكه منبع برخي از آثار مزبور وقايع حقوقي مي باشند. از طرف ديگر اين قصد انشاء است كه مي تواند ماهيتي اعتباري را خلق نمايد. در عقود موسوم به عقود اذني، قصد انشاء به ماهيتي اعتباري چون تسلطِ اعتباريِ غير، تعلق مي پذيرد و وجود اعتباري آن را تحقق مي بخشد.