مدرنيته و بازنمايي خانواده در فيلم‌هاي سينمايي پس از انقلاب اسلامي در ايران

Clarifying the Elements of Environmental Journalism

سينماي ايراني بنا به دلايل مختلف، در همه دوران حيات خود توجه ويژه‌اي به خانواده و تحولات آن داشته است. بر اين اساس، هم‌گامي بازنمايي مدرنيته و مدرنيسم از يك سو و خانواده از سوي ديگر، موضوعي قابل تأمل است. فرايند مدرنيته در ايران از آغاز با اساسي‌ترين و حساس‌ترين بخش هويت فرهنگي ايران يعني خانواده و ايستادگي آن در مقابل تغيير، به‌صورت يك موضوع ويژه براي بازنمايي مسائل جامعه و ايده‌هاي تحول مواجه بوده است. پژوهش حاضر، اين هدف اساسي را مدّ نظر دارد كه نشان دهد پس از انقلاب، مهم‌ترين عناصر و ابعاد مدرنيته؛ يعني فرديت و عقلانيت، چگونه در خانواده بازنمايي شده‌اند. براي تحليل نظري تحولات روي‌داده در خانواده، نظريۀ تجدد گيدنز و براي بازنمايي از ديدگاه بازنمايي استيوارت هال استفاده شده است. در تحقيقي كه مبناي اين نوشتار بوده است، 95 فيلم سينمايي مهم پس از انقلاب به تفكيك چهار دورۀ آن، با روش تحليل محتواي كمي و كيفي، مورد بررسي قرار گرفته است. تحقيق، نشان داده است كه تقريباً در تمامي فيلم‌هاي مورد بررسي، به عقلانيت و فرديت (البته با تمام ويژگي‌هاي ايراني‌شدۀ آن كه بيشتر به فردگرايي خودخواهانه و گريزان از تعهدات اجتماعي و خانوادگي است و عقلانيت نفع طلبانه)، توجه شده و به‌نوعي به نقد كشيده شده است.

Presenting an Appropriate Model for Press (According to Experts in the Field of Environmental Media, Journalists and Environmental Supporters) Climate change, natural catastrophes and the effect of industrialized societies on nature (environment) have brought the attention of experts to the field of environmental issues and convinced them to use the widespread connections and media to increase the social impact factor. The aim of doing so was to protect the Environmental sources. The need for the press to answer the society’s questions and empowering the potential of directing social powers in a way that will reduce the environmental side effect, led the press to compile a model for the environment and social communications. Iranian context is not an exception. Emerging environmental issues such as drying wetlands and haze phenomenon have attracted attentions to the importance of the role media plays. This paper aims to clarify the elements of environmental journalism and present an appropriate model for Iranian press based upon "Media Doctor" theory developed by Wiekbe Rögene. This study adapts "Political Delphi" and utilizes "Snow Ball" sampling. Using the help provided by 17 experts in the fields of journalism and environment, the researchers conducted deep interviews. The results reveal that environmental journalism in the Iranian context should be shaped based upon 4 main local elements namely, "having criteria of environmental journalism", "having criteria of general journalism", "having environmental knowledge in one of the environmental sub-fields", and "being familiar with the activities of international organizations and environmental treaties in the world and in Iran."