تأثير آموزش و ترويج طبيعت گردي در حفظ محيط‌زيست (مطالعه موردي دانش‌آموزان دختر منطقه 18 تهران)

آموزش محيط‌زيستي مناسب از ضروريات مهم جهت حفاظت محيط‌زيست است. يكي از مهم‌ترين مسائل آموزش محيط‌زيست اين است كه چگونه با راهكارهاي مؤثر تغيير رفتار مشهودي را در افراد نسبت به محيط‌زيست ايجاد كرده و تعهد آنها را نسبت به طبيعت و محيط‌زيست افزايش داد. اين پژوهش تلاش دارد تأثير اجراي برنامه‌هاي آموزشي محيط‌زيستي با محور طبيعت‌گردي را در رفتار و پيوند دانش‌آموزان با طبيعت در شهر تهران بررسي نمايد. روش پژوهش در اين مقاله نيمه تجربي با استفاده از طرح تك گروهي است كه بخش عمده آن به شكل ميداني انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش دانش‌آموزان مقطع متوسطه دبيرستان دخترانه شهيد مدني منطقه 18 تهران هستند كه با روش تمام شماري، نمونه آماري در اين پژوهش تمامي 74 نفر دانش‌آموز دوره دوم متوسطه اين مركز آموزشي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات علاوه بر مشاهده و پرسشگري برگرفته از پرسشنامه‌اي است محقق ساخته كه روايي آن با استفاده از نظر متخصصان و پايايي آن با استفاده از روش كرونباخ (مقدار آلفا برابر با 0.837) موردبررسي قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي t دو نمونه وابسته جهت مقايسه رفتارها و نگرش هاي قبل و بعد از آزمون، ضريب همبستگي و تحليل عاملي در محيط نرم‌افزار SPSS استفاده گرديد. نتايج نشان داد هر ۲۶ گويه كه در 9 نماگر اصلي طراحي شده بود، پس از آموزش‌هاي محيط‌زيستي همراه با بازديد طبيعت‌گردي، تغيير نگرش و رفتار دانش‌آموزان را در پي داشته است؛ بنابراين تأكيد بر روي اين شيوه آموزش محيط‌زيستي مبتني بر طبيعت‌گردي، سبب ايجاد تحول در ارتباط دانش‌آموزان با محيط طبيعي خواهد شد و تعهد آنها را جهت حفظ طبيعت افزايش خواهد داد.