ميراث كشاورزي: راهبرد تحقق پايداري محيط‌زيستي در مناطق گردشگري روستايي (مورد مطالعه: روستاهاي بخش مركزي باغملك و ايذه استان خوزستان)

هدف اصلي اين تحقيق تحليل رابطه بين ميراث كشاورزي و پايداري محيط‌زيستي گردشگري بود. روش اين تحقيق، توصيفي و پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق، سرپرستان خانوارهاي روستايي شهرستان باغملك و ايذه استان خوزستان بودند (484=N). حجم نمونه با استفاده از جدول بارتلت و همكاران (2001) 218 نفر تعيين شد. براي مطالعه افراد نمونه از روش نمونه‌گيري طبقه اي تناسبي استفاده شد. ابزار تحقيق، پرسش‌نامه بود. روايي محتوايي پرسش‌نامه با استفاده از نظرات جمعي از متخصصان مورد بررسي و تأييد قرار گرفت. همچنين مقادير محاسبه‌شده روايي تشخيصي (AVE)، آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي (CR) براي قسمت هاي مختلف پرسش‌نامه در حد مطلوب بود. نتايج تحليل عاملي تأييدي نشان مي دهد ميراث كشاورزي تأثير مثبت و معني‌داري در سطح خطاي يك درصد بر روي پايداري محيط‌زيستي گردشگري دارد. به‌طوري‌كه ميراث كشاورزي و مؤلفه‌هاي آن (ميراث مادي و معنوي) 21.3 درصد از واريانس پايداري محيط‌زيستي را تبيين كردند؛ بنابراين ضروري به نظر مي رسد مسئولان، برنامه ريزان و همه ذينفعان تأثيرات توسعه گردشگري روستايي بر روي ميراث فرهنگي و جوامع محلي در شهرهاي تاريخي و نواحي اطراف پايگاه هاي ميراث كشاورزي را همواره مدنظر قرار دهند.