تحليل آموزش پايدار براساس مدل AHP در آموزش عالي: پژوهشي تركيبي

اين پژوهش با هدف شناسايي مؤلفه‌هاي آموزش پايدار انجام شد. روش پژوهش آميخته اكتشافي است كه به شيوه پياپي در دو بخش كيفي و كمي انجام شده است. در بخش كيفي، با  انجام مصاحبه نيمه ساختاريافته با 11 نفر از متخصصان دانشگاهي كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده بودند، مؤلفه‌هاي آموزش پايدار شناسايي شدند. براي اعتباربخشي يافته‌هاي كيفي، از راهبردهاي: بازبيني مشاركت‌كنندگان و بازبيني همكاران استفاده شده است. در بخش كمي در چارچوب روش پژوهش توصيفي پيمايشي و با پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته، ديدگاه‌هاي 262 نفر از اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه فردوسي مشهد كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شده بودند، گردآوري شد. روايي ابزار به‌وسيله متخصصان، و پايايي آن با محاسبۀ نرخ ناسازگاري تأييد شد. براي تحليل داده‌ها، در بخش كيفي از روش تحليل محتوا و در بخش كمي از روش فرايند سلسله مراتبي استفاده شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه از ديدگاه اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه فردوسي، مؤلفه‌هاي آموزش پايدار از نظر اهميت به ترتيب اولويت عبارت‌اند از: گنجاندن مفاهيم پايداري در فرايند يادگيري با وزن نسبي 0.075، يادگيريِ يادگيري و كاربست رويكرد ميان‌رشته‌اي با وزن نسبي 0.046، به‌كارگيري راهبردهاي نوآورانه در فرايند يادگيري با وزن نسبي 0.034، انديشه‌ورزي نقادانه با وزن نسبي 0.0318، و بين‌المللي شدن آموزش با وزن نسبي 0.0185.