اثربخشي درمان شناختي- رفتاري بر ملال تحصيلي و اضطراب امتحان دانش‏آموزان دختر دبيرستاني

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روش درمان شناختي رفتاري بر ملال تحصيلي و اضطراب امتحان دانش‏آموزان دختر دبيرستاني انجام شد. بدين منظور 383 نفر از دانش‌آموزان دختر ۱۵ تا ۱۸ مدارس دولتي شهر تهران در سال تحصيلي ۹۷-۱۳۹۶، به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه‏اي چندمرحله‏اي انتخاب و با مقياس ملال تحصيلي و پرسشنامه‏ي اضطراب امتحان (TAI) مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس تعداد 30 نفر از دانش‏آموزاني كه مجموع نمرات اضطراب امتحان و ملال تحصيلي بيشتري داشتند به عنوان آزمودني انتخاب و به طور تصادفي و مساوي در دو گروه كنترل و آزمايش، قرار داده شدند و نمرات كسب شده آنان در جريان نمونه‏گيري به عنوان نمرات پيش آزمون در نظر گرفته شد. سپس گروه آزمايش در 8 جلسه 2 ساعته، تحت مداخله‏ي درمان شناختي رفتاري قرار گرفت؛ اين در حالي بود كه افراد گروه كنترل، هيچ مداخله اي دريافت نكردند. پس از پايان مداخله از هر دو گروه پس‏آزمون و 3 ماه پس از آن پيگيري به عمل آمد. در نهايت داده هاي به دست آمده با استفاده از تحليل كوواريانس يك طرفه، مورد ارزيابي آماري قرار گرفت. نتايج نشان داد كه آموزش گروه‏درماني شناختيرفتاري بر كاهش ملال تحصيلي و اضطراب امتحان دانش‏آموزان اثربخش بوده است. بر طبق يافته ها با توجه به سودمندي درمان شناختي رفتاري بر بهبود ملال تحصيلي و اضطراب امتحان و نظر به كوتاه مدت بودن اين مداخله، به نظر مي‌رسد مي‏توان اين روش را بر روي طيف وسيعي از مشكلات رفتاري و شناختي به كار بست كه البته نياز به تحقيقات تكميلي دارد.