«آيزايا برلين»؛ طرح ليبراليسم آگونيستي بر مبناي پلوراليسم ارزشي

نسبت يابي ميان ليبراليسم و پلوراليسم از زمره مسائلي است كه موافقان و مخالفان آموزۀ ليبراليسم درباره آن به بحث و گفت وگوهاي فراوان پرداخته‌اند. عده‌اي، ليبراليسم را تنها آموزه‌اي مي‌دانند كه در قالب آن، پلوراليسم قابليت تحقق و عملياتي شدن دارد و برخي آن را به دليل ادعاي جهان‌شمولي‌اش واجد همسازي با پلوراليسم نمي‌دانند. اين مسئله، «آيزايا برلين» از متفكران برجسته قرن بيستم را بر آن داشت تا به بررسي امكان طرح ليبراليسم آگونيستي بر مبناي پلوراليسم ارزشي بپردازد و راه كارهايي براي خروج ليبراليسم از وضعيتي كه در آن به عدم همسازي با پلوراليسم متهم شده است، ارائه دهد. در اين مقاله قصد بر آن است تا با استفاده از روش توصيفي تحليلي و با جمع‌آوري داده‌ها بر اساس منابع كتابخانه‌اي، همچنين با طرح اين سؤال كه راه كار آيزايا برلين براي همساز كردن ليبراليسم با پلوراليسم چه بوده است؟ به بررسي اين فرضيه بپردازد كه آيزايا برلين با طرح پلوراليسم ارزشي در قالب ليبراليسم در تلاش بود كه ليبراليسم را با پلوراليسم همساز نمايد. در اين ميان ايده برلين از منظري انتقادي نيز نقد و بررسي خواهد شد. در مجموع و با مقايسه براهين برلين از يكسو و مخالفان همسازي ليبراليسم و پلوراليسم از سوي ديگر، آنچه حاصل شد اين است كه ليبراليسم نه در همسازي كامل و نه در ناهمسازي كامل با پلوراليسم قرار دارد، بلكه ليبراليسم تا حدي مي‌تواند به پذيرش پلوراليسم اقدام نمايد كه ارزش‌هاي مورد تأييدش براي بقاي خود دچار مشكل نشود.