نقش عدم اطمينان، عزت نفس، حس قدرت شخصي و محروميت نسبي شخصي در مادي‌گرايي دانشجويان

مقدمه: مادي¬گرايي به عنوان اهميتي كه مردم به متصرفات دنيوي مي¬دهندكه يك مكان مركزي در زندگي¬شان اشغال مي¬كند و انتظار مي¬رود كه بزرگترين منبع رضايت يا نارضايتي باشد، تعريف شده است (بلك، 1985). همچنين، تحقيقات نشان داده¬اند كه مادي¬گرايي پيشايندهاي روانشناختي مختلفي دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي نقش عزت نفس، حس قدرت، محروميت نسبي‌ شخصي و عدم اطمينان در مادي¬گرايي دانشجويان بود. روش: جامعه آماري اين پژوهش تمامي دانشجويان دختر و پسر دانشگاه تهران در سال تحصيلي 1396 بود. از اين جامعه تعداد 181 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود كه در آن رابطه بين مادي¬گرايي با عزت نفس، حس قدرت، محروميت نسبي شخصي و عدم اطمينان با استفاده از پرسشنامه¬هاي مادي¬گرايي، حس قدرت، عزت نفس، مقياس محروميت نسبي شخصي و پرسشنامه عدم اطمينان مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج ماتريس همبستگي متغيرها نشان داد كه ميان مادي¬گرايي و عدم اطمينان (001/0 p=، 285/0r=) و محروميت نسبي شخصي (001/0 p=، 237/0r=) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنين نتايج رگرسيون نشان داد كه پيش¬بيني مادي¬گرايي بر اساس محروميت نسبي شخصي (244/0 B=، 08/2t=) و عدم اطمينان (216/0 B=، 13/2t=) از نظر آماري معنادار بود (05/0 p). نتيجه گيري: يافته‌هاي حاصل نشان داد كه در نمونه ايراني مادي¬گرايي مي¬تواند بر اساس متغيرهاي محروميت نسبي شخصي و عدم اطمينان قابل پيش¬بيني باشد.