نقش حمايت اجتماعي و هيجان¬خواهي در تاب¬آوري امدادگران جمعيت هلال احمر

مقدمه: اين پژوهش با هدف بررسي نقش حمايت اجتماعي و هيجان¬خواهي در تاب¬آوري امدادگران جمعيت هلال احمر اجرا گرديد. روش: تحقيق حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را امدادگران جمعيت هلال احمر شهر تهران در سال 97-1396 تشكيل دادند. نمونه پژوهش 150 نفر از اين امدادگران بودند كه به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش از مقياس تاب¬آوري كانر و ديويدسون (2003)، پرسش¬نامه ارزيابي حمايت اجتماعي (1986) و مقياس هيجان¬خواهي (1978) استفاده شد. اطلاعات به¬دست آمده با روش ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. يافته¬ها: نتايج تحقيق نشان دادند كه بين همه مولفه¬هاي هيجان¬خواهي با تاب¬آوري همبستگي معني¬دار وجود دارد. بعلاوه، بين همه مولفه¬هاي حمايت اجتماعي با تاب¬آوري همبستگي معني¬دار وجود دارد (01/0 P). همچنين، نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه هيجان¬خواهي و حمايت اجتماعي قدرت پيش¬بيني تاب¬آوري در بين امدادگران را دارند. نتيجه¬گيري: با توجه به اهميت تاب¬آوري در شرايط تنش¬زا در بين امدادگران، توصيه مي¬شود، ميزان هيجان¬خواهي ايشان در آغاز همكاري بررسي شود و در ادامه نيز امكان دريافت حمايت اجتماعي براي امدادگران فرآهم گردد.