موانع روش‌شناختي كاربست الگوي عقلاني تصميم‌گيري در سياست خارجي

مطالعه تصميم‌گيري در سياست خارجي را نخستين گام براي شناخت معناها و پيچيدگي‌هاي كنش در نظام بين‌الملل مي‌دانند. در اين ميان بحث در مورد تصميمات عقلاني و غير عقلاني مجادلات فكري متعددي را در پي داشته است؛ گروهي بر تعريف تصميات عقلاني و برخي ديگر بر ليست كردن آن چه غير عقلاني است، تاكيد دارند. فارغ از مجادلات فوق، هدف اين پژوهش پرداختن به محدوديت‌ها و موانع موجود بر سر راه تحقق نوع آرماني الگوي عقلاني تصميم‌گيري در سياست خارجي است. با اين وصف، سوال اصلي پژوهش اين است كه آيا به لحاظ روش‌شناختي در مقام عمل امكان تحقق مفروضات مدل عقلاني در تصميم‌گيري سياست خارجي وجود دارد؟ در پاسخ به سوال فوق با اتكاي به روش اسنادي در گردآوري داده‌ها و همچنين به كارگيري روش تحليلي، نگارنده معتقد است مدل عقلاني در حوزه روش شناختي با سه دسته از محدوديت‌ها و موانع محيطي، شناختي و همچنين عصبي و عاطفي مواجه است كه مانع از تحقق عقلانيت كامل در تصميم‌گيري‌هاي سياست خارجي مي‌شود.