مقايسة سيستم هاي مغزي رفتاري، نارسايي هاي شناختي و هيجان خواهي در بين رانندگان عادي و درگير در تصادفات رانندگي شهر اروميه

زمينه و هدف: در دنياي پر تحر ك امروز با توجه به كثرت وسايل نقليه و افزايش سرعت آنها، تصادفات رانندگي به ميزان قابل توجهي افزايش يافته است و مرگ و مير ناشي از تصادفات در حال حاضر در كشورهاي توسعه يافته، بعد از بيماريهاي قلبي و سرطانها در مقام سوم قرار دارد. هدف پژوهش حاضر، مقايسه نارسايي شناختي، هيجان خواهي و سيستم مغزي رفتاري در بين رانندگان درگير در تصادفات رانندگي و عادي بود. مواد و روش: روش مطالعه از نوع على مقايسه اي است. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي رانندگان شهر اروميه در نيمه دوم سال 1394 بود. از بين اين جامعه، تعداد 120 نفر (افراد تصادف كرده و 60 نفر افراد تصادف نكرده با روش نمونه گيري خوشهاي چند مرحله اي انتخاب به عنوان گروه نمونه انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه نارسايي هاي شناختي، سيستم هاي مغزي رفتاري و هيجان خواهي جمع آوري شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون تحليل واريانس چند متغيره (MANOVA) و با بهره گيري از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات هيجان خواهي، سيستم فعال ساز رفتاري و نارسايي شناختي به طور معناداري در افراد تصادف كرده، بيشتر از افراد عادي مي باشد ( 0/001 >p. همچنين نتايج نشان داد كه سيستم بازداري رفتاري در افراد عادي بيشتر از افراد تصادف كرده مي باشد ( 0/001 >p. نتيجه گيري: در اين راستا مي توان نتيجه گرفت كه نارسايي شناختي، هيجان خواهي و سيستم هاي مغزي رفتاري از عوامل روانشناختي دخيل در بروز تصادفات رانندگي هستند.