انگ خوردگيِ سكونت‌گاه غير رسميِ نوكان در كرمانشاه

Stigmatization of the Nukan Informal Habitat in Kermanshah

اين مقاله تلاش مي‌كند فرآيند انگ‌خوردگي محله نوكان در شهر كرمانشاه را بررسي كند. چارچوب نظري پژوهش مبتني بر آراء راب شيلدز در باب «فضاسازي اجتماعي» است. شيلدز، فرآيند برساخت معناي مكان را ناشي از روندهاي عيني در زندگي روزمره مي‌داند كه به طرق مختلف حكايت‌ها و تصوراتي را درباره آن برساخته و اسطوره‌-مكان را شكل مي‌دهند. روش تحقيق مردم‌نگاري است و تكنيك گردآوري داده‌ها شامل مشاهده‌ مشاركتي و مصاحبه‌ عميق مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌‌دهد كه روندهاي مختلفي در برچسب-خوردگي آن نقش دارند: شهرداري با انتشار ايماژه مكان «دهاتي» از ارائه خدمات به اين محل امتناع مي‌ورزد. نيروي انتظامي با برچسب «خشونت» و «مكان جرم‌خيز» در منازعان محله دخالتي ندارد. آموزش‌وپرورش بچه‌هاي مدارس نوكان را بي‌نظم و ناهنجار معرفي مي‌كند. همچنين با تأمين نكردن زيرساخت‌هاي لازم دانش‌آموزان برخي مقاطع را به محلات ديگر مي‌فرستند كه در منازعات با محلات ديگر بر انتشار برچسب‌ها دامن مي‌زنند. از سوي ديگر، راننده تاكسي‌ها، مغازه‌داران، مستاجرين و زنان كوچه‌نشين چنين تصوراتي را بازتوليد و بر آن صحه مي‌گذارند. سرانجام اين‌كه در فرآيند داغ‌خوردگي نوكان صرفاً زبان و نشانه‌ها ارجحيت ندارند بلكه عمل افراد در زندگي‌روزمره نيز از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است.

This article seeks to examine the process of stigmatization of the Nukan neighborhood within Kermanshah. The theoretical framework is based on Rob Shields' concepts of social spatialisation”. Shields considers the process of constructing meaning of a space to be a result of the objective procedures of everyday life that construct suppositions about meaning and form space-myths through various ways. The research method is ethnography and the data collection technique includes participatory observation and intensive interviews. The findings of the survey indicate that Nukan has topographically isolated geography and that some social borders have intensified this dissociation. Different procedures have a role in labeling Nukan as such. By announcing the image space to be rural, the municipality avoids providing any service to the area. By labeling the area as violent as well as a crime hotspot, the police force avoids interference in quarrels. The Department of Education declares students of schools within Nukan to be chaotic and abnormal. Also, by not providing the essential substructures, they transfer students of certain grades to other regions, which results in even more labeling when students get into quarrels in those regions. On another hand, taxi drivers, shopkeepers, tenants and women gathering in alleys to talk and pass time propagate and sustain such suppositions. In conclusion, in the process of Nukan's stigmatization, not only coarse language and impressions, but also people's behaviors in everyday life play a decisive role.