طراحي مدل مكان يابي شمارنده هاي ترافيكي با هدف استخراج حجم ترافيك در شبكة راه ها

زمينه و هدف: آمار تردد وسايل نقليه از اساسي ترين و مهم ترين آمارهاي موردنياز در مديريت حمل و نقل است. امروزه ترددشمارها به عنوان يكي از روشهاي نوين اخذ اطلاعات بر خط لحظه اي در مديريت ترافيك مطرح است. باوجود اهميت نصب و استقرار چنين تجهيزاتي، مهم ترين مسئله و دغدغه، تعيين مكان بهينه نصب آنها است تا بتوان به آمار قابل استنادي به منظور مديريت راه ها دست يافت؛ بنابراين هدف اصلي اين پژوهش، ارائه مدلي براي مكان يابي ترددشمار درراه هاي برون شهري به منظور استخراج مقدار بهينه AADT خواهد بود. روش: پس از جمع آوري ميداني (محور بندرعباس - ميناب) داده هاي ترافيكي نمونه موردي و تجزيه و تحليل آماري آنها، مسئله به كمك توابع جبري رياضي مدل سازي شده است. در مدل ارائه شده در اين پژوهش، محدوديت هايي از قبيل محدوديت هاي هندسي، فيزيكي و بودجه بر تابع هدف مسئله اعمال شده است كه در سه حالت مجزا دستيابي به مناسب ترين پوشش مسير در كنار كمترين خطاي AADT مدنظر قرار گرفته است. يافته ها: با استخراج آمار ترددشمار مستقر در محور و مشاهده روند تغييرات ترافيك در سال 1395 مشخص شد كه ترافيك در ماه هاي ارديبهشت به ميانگين تردد ساليانه محور نزديك تر است. همچنين روزهاي يكشنبه، دوشنبه و سه - شنبه و ساعات 09:00 تا 11:00 و 14:00 تا 19:00 ، مناسب ترين گزينه ها براي برداشت و ثبت ترافيك هستند. با استفاده از داده هاي ترافيكي حاصل از يك محل شمارش دائمي، ضرايب تغييرات ساعتي، روزانه و ماهانه ترافيك براي هر كدام از نقاط كنترل تعيين شد؛ سپس مقدار متناظر ترافيك ساعتي، روزانه و ماهانه محاسبه شد. با اطلاعات به دست آمده، AADT تخمين زده شد و بعد از تخمين AADT براي هر كدام از نقاط كنترل ترافيك، AADT محور مشخص شد. در نهايت مناسب ترين تابع براي مكان يابي ترددشمارها با توجه به سه محدوديت، هندسي، فيزيكي و بودجه در دسترس تعيين شد. نتيجه گيري: با توجه به مدل رياضي مي توان نتيجه گرفت كه افزايش تعداد شمارنده هاي ترافيكي لزوم افزايش دقت تخمين AADT را به همراه نخواهد داشت. تحليل حساسيت نشان داد كه با تخصيص 2 هزار ميليون ريال هزينه براي يك بازه زماني 5 ساله، مناسب ترين پوشش مسير در كنار كمترين خطاي AADT حاصل خواهد شد.