تأثير تكنولوژي‌هاي اطلاعات و ارتباطات بر سازگاري زيست‌محيطي؛ مطالعۀ نگرش فعالان محيط زيست

Studying the Influence of ICTs on Environmental Adaptation: A Quantitative Analysis of Environmental Activists’ Attitudes

هدف اين مقاله ارزيابي تأثير فنّاوري‌هاي ارتباطي و اطلاعاتي بر سازگاري زيست‌ محيطي شهروندان ايراني به‌ منظور دستيابي به توسعۀ پايدار محيط زيست ايران است. براي تحليل يافته‌هاي اين مطالعه از يك سنتز نظري كه رويكردهاي پايداري اكولوژيك، توانمندي اجتماع، و توسعۀ مشاركتي را به‌هم پيوند مي‌دهد، استفاده شده است. روش‌شناسي اين مقاله، كمّي و بر اساس پيمايش بوده و از نمونه‌گيري هدفمند و خوشه‌اي چند مرحله‌اي براي انتخاب نمونه‌ها استفاده شده است. اين مقاله براي دستيابي به اهداف پژوهش، نگرش فعالان محيط زيست را مورد سنجش قرار داده است. برخي يافته‌ها نشان مي‌دهند كه متغيرهاي استفاده از فنّاوري‌هاي ارتباطات و اطلاعات و سازگاري زيست‌ محيطي شهروندان هم‌ تغيير بوده و رابطۀ همبستگي دارند (r = 0.4). همچنين ميزان تأثير فنّاوري‌هاي ارتباطي و اطلاعاتي بر سرمايۀ اطلاعاتي و آگاهي زيست‌ محيطي به ترتيب داراي ميانگين‌هاي 22/84 و 25/62 است. تأثير فنّاوري‌ هاي ارتباطي و اطلاعاتي بر توانمندسازي زيست‌ محيطي و مشاركت زيست‌ محيطي شهروندان به‌ ترتيب ميانگين‌هاي 26/40 و 53/61 را نشان داده كه نسبت به حد متوسط از مقادير بالاتري برخوردار بوده‌اند. از سوي ديگر، مدل‌ سازي معادلات ساختاري نشان داد فنّاوري‌هاي ارتباطات و اطلاعات با ضريب مسير β = 0.58 بر سرمايۀ اطلاعاتي تأثير مي‌گذارد. نتايج ديگر تحقيق نشان داد سرمايۀ اطلاعاتي با ضريب β = 0.65 بر آگاهي زيست‌ محيطي شهروندان تأثيرگذار بوده است. همچنين، تأثير سرمايۀ اطلاعاتي بر توانمندي زيست‌ محيطي مقدار β = 0.45 و تأثير سرمايۀ اطلاعاتي بر مشاركت زيست‌ محيطي شهروندان مقدار β = 0.52 را نشان مي‌دهند.

This paper addresses the issue of using ICTs to improve environmental standards of Iran. The objective of this paper is to examine the impact of ICTs on Iranians’ environmental adaptation. The paper contributes to the production of knowledge in the area of promoting sustainable development based on the necessities of Iran's environment. We used a theoretical synthesis that establishes a logical link between ecological sustainability, community empowerment, and participatory development. Methodologically, we committed to Jensen and Jankowski’s approach while using a quantitative approach to collect data. Some of the findings indicate that the use of ICTs has a direct and significant effect on the friendly approach of the people towards the environment (r = 0.4). On the other hand, the mean effect of ICTs on information capital is 22.84, and the mean effect of ICTs on environmental awareness is 25.62. Also, the mean impact of ICTs on environmental empowerment (26.40) and the mean effect of ICTs on environmental participation (53.61) show a higher range than the expected mean. It means that there is good awareness of the application of ICTs in Iran’s environment. Moreover, an analysis of the structural equations modeling shows that ICTs with a path coefficient of β = 0.58 affected information capital. Different results indicate that information capital affects environmental awareness, environmental empowerment, and environmental participation with the path coefficients of β = 0.65, β = 0.45 and β = 0.52 respectively.