ارزيابي عملكرد سال هاي 90-93 كانون اصلاح و تربيت شهر اصفهان بر پيشگيري از تكرار جرم مددج

هدف اصلي اين پژوهش تعيين تاثير كانون اصلاح و تربيت اصفهان بر پيشگيري از تكرار جرم مددجويان در سال هاي 1390-1393 بود. به همين منظور 145 نفر از مددجويان كانون به روش نمونه گيري تمام شماري انتخاب شدند و پرسشنامه نگرش سنج بزهكاران و مقياس افسردگي بك به روش مصاحبه انفرادي تكميل شد. روش پژوهش انتخاب شده، روش پژوهش زمينه يابي با طرح پژوهش زمينه يابي پرسش نامه اي بود. براساس نتايج اين پژوهش مي توان براي پيشگيري و كاهش تكرار جرم با اجراي اصولي تفكيك مددجويان، ارائه خدمات مالي و غيرمالي از طريق مركز مراقبت بعد از خروج، پذيرش مددجويان آزاد شده از سوي خانواده، دوستان و نهادهاي رسمي و غيررسمي و جلوگيري از طرد آنان اقدام مؤثري انجام داد. در پژوهش هاي مربوط به نظام رسيدگي برخورد قضات و نيز قوانين، نتايج حاكي از آن است كه به طور ميانگين 860 مددجويان تحت پوشش، از نحوه رسيدگي، مطالعه پرونده، جنس قاضي و شدت قوانين اظهار نارضايتي كرده و در مجموع 90٪ افراد تحت پژوهش بر اين باورند كه نظام رسيدگي به جرم هم سن و سال هاي آنان بايد ملايم تر و مهربانانه تر باشد. در نهايت بايد اظهار داشت: در جرايم ارتكابي توسط مددجويان دختر و پسر، تائير كانون اصلاح و تربيت شهرستان اصفهان در باز اجتماعي كردن و جلوگيري از تكرار جرم بسيار بوده است.