بررسي جامعه‌شناختي پيدايش احساس غم در ساحت ذهني دانشجويان (موردمطالعه: دانشجويان دانشگاه علامه طباطبايي)

Sociological Study of the Emergence of Unhappiness in the Students' Mental Arena: Case Study of the Students of Allameh Tabataba’i University

عواطف در حوزه جامعه‌شناسي به‌مثابه سازه‌اي اجتماعي است و سهم عوامل اجتماعي در تكوين و تفسير آن برجسته است. مقاله حاضر درصدد است تا از منظري جامعه‌شناختي به مقوله احساس غم به‌ عنوان يك صورت مهم از عواطف بپردازد و زمينه‌هاي اجتماعي پيدايش آن را در بين دانشجويان بررسي نمايد. براي نيل به اين هدف با اتكاء به ديدگاه نظريه‌پردازان جامعه‌شناسي عواطف (تئوري‌هاي‌ كنش‌ متقابل نمادين،‌ كنش‌هاي ‌متقابل آييني (مناسكي)، مبادله، نمايشي، قدرت و پايگاه)، چارچوب نظري مناسبي تدوين و بر اساس آن فرضيات تحقيق تنظيم گرديد. روش تحقيق پيمايش و شيوه نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب و حجم نمونه 381 نفر از دانشجويان دانشگاه علامه طباطبايي انتخاب گرديد. يافته‌هاي تحقيق حكايت از وجود رابطه معنادار بين احساس غم و متغيرهاي محل سكونت و دانشكده محل تحصيل دارد، به‌طوري‌كه دانشجويان غير ساكن در تهران (خوابگاهي) بيش از دانشجويان ساكن تهران و دانشجويان پرديس خودگردان بيش از ساير دانشكده‌ها احساس غم داشته‌اند. همچنين رابطه بين متغيرهاي مستقل اصلي (ناتواني در مديريت عواطف، عدم تائيد اجتماعي، بي‌اعتمادي، ناهمنوايي و احساس بي‌قدرتي) با احساس غم معنادار بوده و احساس بي‌قدرتي، ناتواني در مديريت عواطف و ناهمنوايي به ترتيب بيشترين واريانس احساس غم را تبيين كرده‌اند.

Emotion in the field of sociology has been considered as a social structure, therefore, it can be concluded that social factors play a pivotal role in its development and interpretation. The present study intends to draw attention to the issue of unhappiness as an important emotion from the sociological point of view and to examine its social backgrounds among university students. On the basis of theories in the realm of sociology of emotions (Symbolic Interaction, Ritual Interaction, Human Social Exchange, Dramaturgical Theory, Power and Social Base), this survey has been conducted as quantitative research on the sample of 381 students from Allameh Tabataba’i University who were selected through the stratified sampling method. The results showed a significant relationship between unhappiness and the variables of their place of residence and place of education. Therefore, the students who lived in dormitories felt more unhappiness than dwellers whose families were in the city where they studied and the self-supporting students of independent campuses. Furthermore, the relationship between the main independent variables (inability to manage emotions, social rejection, distrust, social unconformity, and feeling powerless) and unhappiness was meaningful. Feeling powerless, inability to manage emotions and social unconformity explained the most variance of unhappiness respectively.