بررسي رابطه ي حاشيه نشيني و جرم در شهر كرمانشاه (مورد مطالعه جعفر آباد كرمانشاه)

موضوع حاشيه نشيني يكي از معضلات شهري است كه از حيث بستر قرار گرفتن براي ارتكاب جرايم مورد توجه كارشناسان حقوقي و قضايي و جرم شناسان بوده. اينكه جرايم در مناطق حاشيه اي بسيار بيشتر از ساير مناطق اتفاق مي افتد مورد پذيرش همه است و آمارهاي اخذ شده از پرونده هاي مطروحه در دادگستري تيز حكايت از اين واقعيت دارد. روش مورد استفاده ما در اين پژوهش از نوع روش پيمايشي با استفاده از پرسشنامه بوده و جزء تحقيقات كاربردي محسوب مي گردد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه بين حاشيه نشيني و جرم بوده و حجم نمونه در اين پژوهش برابر با 171 نفر از ساكنين محله حاشيه اي جعفر آباد شهر كرمانشاه بوده كه از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده اند. پايايي اين پرسشنامه نيز به روش آزمون آلفاي كرونباخ برابر 75/.، محاسبه و تأييد گرديد. تجزيه و تحليل داده ها بر اساس ماهيت داده ها و شبوه بيان فرضيات در قالب آزمونهاي تي تك نمونه اي و آزمون ضريب همبستگي پيرسون صورت گرفت. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهند كه: ارتباط معناداري بين حاشيه نشيني و جرم وجود دارد و ميانگين تابساماني خانواده و محل سكونت در اين مناطق بالا و سطح اعتقاد به هنجارها و توجيه اعمال مجرمانه در بين مردم اين منطقه پايين مي باشد و از لحاظ آماري نيز تفاوت از ميانگين معنادار گزارش شده است.