حق بر مجازات نشدن؛ از منظر موازين حقوق بشر و اصول بنيادين حقوق كيفري

غالب نظريه هاي سنتيِ كيفرشناختي، با پيش فرض قلمداد نمودن حق دولت بر مجازات كردن به جاي توجيه كيفر به اهداف كيفردهي توجه و تلاش نمودند. وانگهي با ظهور و توسعه رويكردهاي مبتني بر اصلاح و درمان، حقوق كيفري با سوالات چالش برانگيزي مواجه شد: از جمله اينكه آيا اصلاح و درمان حق بزهكار است و اگر حق اوست چگونه با تكليف دولت به مجازات كردن قابل جمع است، حقوق كيفري را با مفهوم حق بر مجازات نشدن و به تبع آن حق بر اصلاح و درمان آشنا نمود. مقاله پيش رو بر آن است تا با بررسي منابع مهم حقوق بشري قواعدي را شناسايي نمايد كه بتوان از آن ها براي صورت بندي حق بر مجازات نشدن استفاده نمود. ضمن آن كه به شناسايي آثار و نتايج حاصل از حق بر مجازات نشدن از قبيل حق محدوديت قانوني حقوق، حق دسترسي به عدالت، حق اختياري اصلاح و درمان، حق بر رفتار عادلانه در پرتو عقلانيت و منع مجازات هاي غير انساني(حق اعمال كيفرهاي ترميمي) پرداخته خواهد شد.