عنوان مقاله :
جايگاه تصوير در شعر غنايي (با نگاهي به منظومه هاي عاشقانه)
عنوان به زبان ديگر :
Image in Lyric Poetry, a Look at Love Poetry (manzume
پديد آورندگان :
آقاحسيني، حسين دانشگاه اصفهان , محمدابراهيمي، آسيه دانشگاه اصفهان
كليدواژه :
بلاغت , تخيّل , تصوير شعري , شعر غنايي , موسيقي , واژگان شعري
چكيده فارسي :
تصاوير شعري، حاصل پيوند تجربه‌هاي عاطفي شاعر با پديده‌ها و وقايع پيرامون او است. به بيان ديگر، احساسات و همچنين مفاهيمي كه شاعر در صدد انتقال آنها به مخاطب است، ناگزير در كالبدي از جنس واژگان و عبارات مطرح مي‌شود و شاعر به مثابه يك هنرمند، با ورود عنصر تخيّل، كه برجسته‌ترين ويژگي كلام ادبي شناخته مي‌شود؛ آن را چونان تابلو نقّاشي عرضه مي‌نمايد. بديهي است كه اين اثر فاخر مي‌تواند با انبوهي از صناعات بلاغي، رنگي از تكلّف و تصنّع بگيرد و يا با عباراتي ساده و عاري از آرايه‌هاي ادبي بيان شود. بي شك تصويري كه در عينيت بخشيدن به مضامين دروني و حسّي شاعر موفّق تر است، نسبت به تصويري كه مانند يك عكس، به محاكات دقيق دنياي اطراف شاعر پرداخته و قادر نيست احساس و گاه مفاهيم انتزاعي شاعر را بيان نمايد، هنري‌تر خواهد بود. بنابراين از يك سو ميزان تصرّف خيال‌انگيز شاعر در زبان و برجسته‌كردن آن از رهگذر هنجارگريزي و آشنايي‌زدايي و از سوي ديگر شيوه‌ي چيدمان كلمات در بيت و ميزان نزديكي مضامين شعري با تجربه‌ي شاعر، در زيبايي تصوير اهميّت زيادي دارد. اين تصاوير بنابر شرايط گوناگون از قبيل: سبك فردي و تاريخي شاعر، مخاطبان، محتوا و نوع ادبي اثر، داراي ساختار ويژه‌اي است. در شعر غنايي، مضامين عاشقانه با پوششي از آرايه‌ها و بر مبناي احساس فردي شاعر مطرح مي‌شود. در اين گونه‌ي ادبي، ساختار تصاوير شعري به طور ويژه‌اي با تعريف تصوير در زبان ادبي قرابت دارد. اين پژوهش كوشيده است ويژگي‌هاي تصاوير شعري و جايگاه آنها در شعر غنايي، با نگاهي به پنج منظومه‌ي عاشقانه تحليل شود. اين آثار عبارت است از: خسرو و شيرين نظامي، شيرين و خسرو اميرخسرو دهلوي، خسرو و شيرين هاتفي، فرهاد و شيرين وحشي بافقي و خسرو و شيرين شهاب ترشيزي.
چكيده لاتين :
Poetical imagery is the result of a link between the emotional experiences of the poet and the phenomena and events surrounding him. Thus, the emotions and the concepts that the poet intends to transfer to the audience, are inevitably expressed in the form of words and phrases; the poet as an artist, by using imagination, displays a painting. Such elevated work can be wrapped up in many rhetorical devices or expressed in a simple way. Using imaginative techniques and imagery provide artistic work. This paper is an analysis of the characteristics of poetic images and their position in lyrical poetry, with a look at five love poems: Khosrow Shirin by Nizami, Shirin and Khosrow by Dehlavi, Khosrow and Shirin by Hatefi, Farhad and Shirin by Vahshi BafqiandKhosrow & Shirin by Shahab Tarshizi.
