كليدواژه :
پست مدرنيسم , سهراب سپهري , ماهيچ مانگاه , شعر
چكيده فارسي :
يكي از آخرين مجموعه هاي سهراب سپهري، «ما هيچ ما نگاه» است كه از نظر زبان، بيان، ساختار و تصاوير شعري، با ديگر مجموعه هاي شعري او تفاوت آشكاري دارد. در ديگر آثارش، او از آموزه هاي اديان مشرق زمين، مكاتب غربي همچون: رمانتيسم، امپرسيونيزم و سوررئاليسم بهره گرفته است. در كتاب اخير، انديشه هاي پست مدرنيسم و تأثيرپذيري او از اين نحله فكري كاملا نمود يافته است از جمله: بيهوده انگاري علم آموزي براي رفاه و سعادت بشر، آشفتگي دز تخيل و ستيز با نظم و خردورزي، ترسيم شعر و روايت به شكلي از هم گسيخته و جدا از هم، كنار زدن طبيعت واقعي اشيا در راستاي بيان مفاهيم گنگ، كاربرد زباني پيچيده و مشوش، چينش واژه ها بدون هيچ گونه ارتباط منطقي، حذف محتوا، از ميان برداشتن موازين شعر سنتي، سركوب واقعيت و معنا و بلاخره پارانويا ، كه شيوه اي در انديشه و احساس است و در قالب هاي هذيان گويي و شالوده شكنانه خود را آشكار مي سازد.
در اين پژوهش قصد بر آن است تا به روش تحليل محتواي كيفي و رويكرد توصيفي - تحليلي به بازتاب مؤلفه هاي پست مدرنيسم در مجموعه « ما هيچ ما نگاه » سهراب سپهري بپردازيم.
چكيده لاتين :
One of the last poems by Sohrab Sepehri is "Ma Hich Ma Negah" which has a clear difference in terms of language, expression, structure, and poetic images with his other poetry collections. In his other works, he has used the instructions of the eastern religions and western schools, such as romanticism, impressionism and surrealism. In the recent book, postmodern thoughts and its influence on this kind of thinking have been fully elaborated including: thinking about science vainly, confusion in imagination and conflict in orders and reasoning, drawing poetry and narrative in a divided and reparative way, setting aside the real nature of objects in order to express dumb concepts, intricate language use, word ordering without any logical connection, content removal, elimination of traditional poetry principles, suppression of reality and meaning Finally, paranoia, which is a way of thinking and feeling, reveals itself in the form of delusions and frivolous foundations.
This research intends to analyze the poem of "Ma Hich Ma Negah” to reflect the components of postmodernism.
