آيا اعمال ميدان الكترومغناطيس پالسي در ناحيه كمري-لگني زنان يائسه استئوپروتيك، بر فعاليت نورون‌هاي حركتي عضلات سولئوس و گاستروكنميوس موثر است؟ با تأكيد بر بررسي تغيير منحني فراخواني رفلكس H

Does applying pulsed electromagnetic field on the lumbopelvic area of postmenopausal women with osteoporosis affect the motoneuron activities of soleus and gastrocnemius muscles? An emphasis on the H-reflex recruitment curve changes

هدف: اعمال ميدان‌هاي الكترومغناطيسي پالسي (Pulsed electromagnetic fields, PEMFs) در زنان استيوپروتيك اوليه در افزايش بيوماركرهاي سنتز استخوان و كاهش دامنه و سرعت نوسانات مركز فشار موثر بوده است. در مطالعه حاضر به منظور بررسي نقش احتمالي اين ميدان‌ها بر پاسخ‌هاي عصبي-عضلاني، اثر آني اعمال ميدان الكترومغناطيسي پالسي در ناحيه كمري-لگني بر منحني فراخواني رفلكس H عضله سولئوس و گاستروكنميوس در زنان يائسه استئوپروتيك بررسي شد. مواد و روش‌ها: براي بررسي اثر آني اعمالPEMF ، 22 زن يائسه‌ي استئوپروتيك (48-65 سال) داوطلبانه در مطالعه وارد شدند و به‌صورت تصادفي در دو جلسه اعمال PEMF و پلاسبو (دستگاه مگنت خاموش) شركت كردند. ميدان الكترومغناطيس پالسي با فركانس 30هرتز، شدت 40گوس و مدت 45 دقيقه در ناحيه كمري-لگني) اعمال شد. جهت از بين رفتن اثر احتمالي يك جلسه اعمال ميدان الكترومغناطيس پالسي، بين جلسات پلاسبو و اعمال ميدان مغناطيسي، يك هفته فاصله در نظر گرفته شد. قبل و بعد از جلسات، منحني فراخواني رفلكس H عضلات سولئوس و گاستروكنميوس ثبت شد و دامنه، شدت تحريك و زمان تأخير مربوط به پاسخ H ابتدايي، حداكثر و انتهايي تعيين شد. يافته‌ها: بعد از اعمال 45 دقيقه PEMF، ميانگين شدت تحريك لازم جهت ظهور H ابتدايي در عضله سولئوس و گاستروكنميوس به ترتيب 48/0 و 55/0 ميلي‌آمپر كاهش پيدا كرد (5/0P<). ميانگين تأخير مربوط به ظهور H ابتدايي در عضله سولئوس و گاستروكنميوس به ترتيب 01/2 و 67/1 ميلي‌ثانيه كاهش پيدا كرد (5/0P<). ميانگين دامنه‌ي قله به قله مربوط به H ماكزيمم نيز در عضله سولئوس و گاستروكنميوس در مقايسه با جلسه پلاسبو افزايش پيدا كرد (5/0P<). نتيجه‌گيري: بلافاصله پس از اعمال PEMF تسهيل در پاسخ رفلكس H دو عضله تند و كند انقباض سولئوس و گاستروكنميوس مشاهده شد. در هر دو عضله بعد از اعمال ميدان الكترومغناطيس پالس، با كاهش شدت تحريك متناظر با پاسخ آستانه و پاسخ حداكثر و هم‌چنين كاهش در زمان تأخير مربوط به ظهور H، منحني‌هاي فراخواني دو عضله به سمت چپ جابه‌جا ‌‌شد كه مي‌تواند نشانگر تسهيل فعاليت نورون‌هاي حركتي آلفا در سطح نخاع باشد

Introduction: Applying Pulsed Electromagnetic Field (PEMF) on the primary osteoporotic women have been effective in increasing the bone synthesis biomarkers and decreasing of the amplitude and velocity of center of pressure. In the present study, in order to investigate the possible effect of PEMF on the neuromuscular responses, the acute effect of PEMF on the lumbopelvic area in the postmenopausal women with Osteoporosis was studied by recording the soleus and gastrocnemius recruitment curves. Materials and Methods: For investigating the acute effect of PEMF, 22 postmenopausal women with osteoporosis (age 48-65) voluntarily entered in the study and randomly participated in two separately sessions applying PEMF and placebo (magnet device off). PEMF was applied on the lumbopelvic area with frequency of 30Hz and intensity of 40G for 45 min. One-week interval was considered between placebo and PEMF sessions. Before and after each session, H- reflex recruitment curve was recorded for soleus and gastrocnemius muscles and then amplitude, intensity of stimulation and latency of threshold, maximum and final H-reflex were determined. Results: After application of 45 min PEMF, the mean stimulus intensity for recording of initial H-reflex was decreased significantly, in soleus and gastrocnemius muscles (0.48 and 0.55 mA respectively). The latency of this H threshold was decreased significantly also in both muscles (2.01 and 1.67 ms, respectively). The peak to peak amplitude of maximum H response increased significantly, in both muscles compared to the placebo session (p<0.05). Conclusion: Immediately after applying of PEMF, facilitation in H-reflex response was observed in both soleus and gastrocnemius as a slow and fast twitch muscle. In both muscles, after applying PEMF, recruitment curves shifted to the left side by decreasing the stimulus intensity of initial and maximum H-responses and also their latencies. Conlusivly, this may be caused by the facilitation in the activities of alpha motoneurons in the spinal cord level.