تراسل حواس در اشعار ابن فارض

Synesthesia in Ibn-e Fazel>s poetry

ابن فارض مصري از ستارگان درخشان ادب عرفاني است. هر گاه در ديوان اين شاعر و عارف بزرگ نظري بيندازيم، در قصائدش به اموري بر مي خوريم كه اشعارش بدان ممتاز و برجسته بوده و از خصيصه هاي شعري او بشمار مي آيد. از ويژگي هاي بارز شعر او فتح باب تراسل در ميان حواس است كه از بسآمد بالايي در ديوان شاعر برخوردار است. منظور از تراسل حواس - كه از مهمترين ويژگي دروني مكتب سمبوليسم مي باشد - اين است كه هر يك از حس ها وظيفه و ويژگي خود را به حس ديگري واگذار نمايد؛ مثل: ديده شدن شنيدني ها، شنيدن با چشم، ديدن با گوش و بوئيدن با دست. در اين خصوص شاعر از حديث «قرب نوافل » بهره گرفته است. ابن فارض شاعري عميقا معني گرا و مكتبي است؛ چرا كه راهنما و دليل او براي تبيين جهان و تمامي شئونات هستي و رابطه انسان با خدا تفكري چهارچوب دار و منظم است. حال سعي در اين مقال بر اينست كه اين ويژگي ممتاز و بارز شعري ابن فارض با توجه به رويكرد عرفاني آن بررسي و نمايانده شود.