پديد آورندگان :
بقايي، رحيم دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و مامايي , ماشاالهي، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پرستاري و مامايي , خلخالي، حميد رضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده بهداشت
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه و هدف: نارسايي قلبي با شيوع پيش‌رونده و مرگ و مير بالا همراه است و شيوع و بروز اين بيماري علي‌رغم پيشرفت‌هاي پزشكي در حال افزايش است. اين بيماري جداي از پيش آگهي ضعيف، باعث محدوديت در فعاليت جسمي، قطع تعاملات اجتماعي، ديسترس‌هاي رواني، افزايش وابستگي و بازنشستگي زودرس مي‌شود و تأثير منفي بر كيفيت زندگي را تحميل مي‌كند. مطالعه حاضر باهدف بررسي تأثير اجراي مدل مراقبت پيگير بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلب انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني است كه روي 60 بيمار مبتلا به نارسايي قلبي در بيمارستان‌هاي سيدالشهدا و طالقاني اروميه در سال 1392 انجام گرفت. نمونه‌هاي پژوهش به‌صورت در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي در 2 گروه 30 تايي مداخله و كنترل تقسيم‌بندي شدند. براي سنجش كيفيت زندگي از پرسشنامه استاندارد مينه سوتا كه حاوي 21 سؤال در 3 حيطه بعد جسمي و روحي رواني و اجتماعي اقتصادي است استفاده شد. مدل مراقبت پيگير در طي 3 ماه در گروه مداخله اجرا گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار، فراواني مطلق و نسبي) و تحليلي (آزمون تي مستقل، تي زوجي، كاي دو) در نسخه 19 نرم‌افزار SPSS انجام گرفت. يافته‌ها: ميانگين كلي كيفيت زندگي در گروه مداخله بعد از اجراي مدل از 5/39±65/13 به 4/85±33/83 و در گروه كنترل از 70/3±65/86 به 7/03±67/43 رسيد. در تمام ابعاد كيفيت زندگي جسمي، روحي، رواني و اجتماعي، اقتصادي در دو گروه مداخله و كنترل اختلاف آماري معني‌داري مشاهده شد كه نشان‌دهنده افزايش تمامي ابعاد كيفيت زندگي در بيماران گروه مداخله است (0/00=P).
يافته‌ها: اجراي مدل‌هاي مراقبتي اثربخش و آموزش و پيگيري همراه با تغيير سبك زندگي در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي مي‌تواند باعث بهبود و افزايش كيفيت زندگي در آنان گردد.
چكيده لاتين :
Background &Aims : The prevalence and mortality of heart failure is high and progressive. The incidence and prevalence of this disease is increasing in spite of medical advances. Because of the poor prognosis of the disease, limitations in physical activity, cessation of social interaction, psychological distress, increasing dependence and early retirement, it imposes a negative impact on
the quality of life of the patients. The purpose of this study is assessing the effect of applying continuous care model on the quality of life in patients with heart failure.
Materials & Methods: In the present clinical trial which was carried out in 2013, 60 patients with heart failure admited in Taleghani and Seyedolshohada Urmia hospitals were selected using accessible-sampling method, and they were randomly divided into two groups of 30 patients as the
experimental and control groups. To evaluate the quality of life as a dependent variable, the Minnesota standard quality-of-life questionnaire was used for heart failure patients, including 21 questions on the three major dimensions of the quality of life (physical, mental and socioeconomic). The intervention
was implemented during three months according to the continous care model in the experimental group. Data were analyzed by SPSS v.19 software using descriptive statistics (mean, standard deviation, frequency) ,chi-square, independent and paired t-tests analysis.
Results: At the end of third month, the mean of quality of life reached in the experimental, and control groups from 65.13±5.39 to 33.83±4.85, and from 65.86±3.7 to 67.43±7.03, respectively. There was a significant difference between the two groups in all aspects of quality of life including the physical, psychological, and socioeconomic dimension (p=0.00).
Conclusion: Applying effective care model, training and follow-up with lifestyle changes in patients with heart failure can improve and enhance quality of life in them.
