طراحي يك مدل تحليلي كيفي نگرش گردشگري كودكان در جهت توسعه اجتماعي از طريق سرمايه‌هاي ناملموس

Designing an Analytical Qualitative Model of Children's Tourism Attitude towards Social Development through Intangible Assets

دوره كودكي از لحاظ شكل گيري هويت فردي و اجتماعي داراي اهميت مي‌باشد و هرچه كودكان در معرض مراودات اجتماعي قرار گيرند، هوش هيجاني بالاتري خواهند داشت. گردشگري بستر ساز مراودات اجتماعي است درحالي كه نقش اين پديده در شكل گيري هويت اجتماعي كودكان ناديده انگاشته شده است. اين مطالعه به دنبال كشف انگيزه‌هاي ادارك شده سفر و گردشگري كودكان از طريق منافع ادراك شده آنها در سفرهاي گذشته انها بوده است. روش جمع آوري داده‌ها تركيبي از نقاشي موضوعي كودكان و مصاحبه كوتاه در مورد توصيف نقاشي از زبان خود كودكان مي‌باشد. نقاشي‌ها و متن مصاحبه‌ها مورد تحليل تماتيك قرار گرفتند. كودكان 9 تا 12 ساله دبستان‌هاي دولتي و غير‌ دولتي دخترانه و پسرانه چهار منطقه 1 و 3 و 4 و 12 شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفتند و در مجموع 105 نقاشي مورد تحليل قرار گرفت. مدل تحليلي نقاشي كودكان در 1 فاز توصيفي و 3 فاز تحليلي طراحي و به كار گرفته شد. تجزيه و تحليل نقاشي‌هاي كودكان، بينشي به ادراك و جهت گيري آنها نسبت به گردشگري ارائه مي‌نمايد و شروعي نوآورانه براي تحقيق "با" كودكان است. اين مطالعه نشان داد كه كودكان عناصر اجتماعي فعالي در توسعه گردشگري خواهند بود و مي‌توانند محور و محرك سفر به حساب آيند.