ارائه مدل انسجام اجتماعي و نقش آن در انسجام درون‌گروهي خانواده در جوامع در حال گذار به توسعه‌يافته «نمونه موردي شهر تهران»

Proposing a Social Solidarity Model and its Role in Family Intergroup Solidarity in Developing Countries: A Case Study of Tehran City

اين پژوهش با هدف بررسي انسجام اجتماعي و تأثير و نقش آن بر انسجام دروني خانواده در جوامع در حال گذار به توسعه يافته صورت گرفته است و به عنوان نمونه مورد مطالعه شهر تهران مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس يافته‌هاي پيشين و بررسي نظريات مرتبط در اين زمينه، از مباني نظري رويكردهاي نهادگرايي، سيستمي و نونهادگرايي به عنوان چارچوب نظري تحقيق مورد استفاده قرار گرفته است. روش تحقيق پيمايشي و مطالعه كمي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل خانوارهاي شهر تهران در سال 1395 بوده است. حجم نمونه در اين تحقيق 598 نفر به دست آمده است. شيوه نمونه‌گيري در اين پژوهش «نمونه‌گيري خوشه‌اي و احتمالي» است. تمام داده‌هاي مورد نياز اين پژوهش با استفاده از يك پرسش‌نامه محقق‌ساخته جمع‌آوري و با استفاده از نرم‌افزار SPSS آماره‌هاي توصيفي، جداول يك بعدي و دو بعدي و استنباطي تجزيه و تحليل شدند. براي سنجش پايايي و اعتبار داده‌ها و اطلاعات جمع‌آوري شده از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. همچنين اعتباري صوري آن توسط محققان و اساتيد صاحب‌نظر به دست آمده است. طبق نتايج به دست آمده، فرضيه اصلي اين پژوهش تأييد گرديد، بدين معنا كه بين انسجام اجتماعي و انسجام درون گروهي خانواده رابطه معنادار با شدت همبستگي ضعيف وجود دارد و جهت اين رابطه نيز مثبت است. از ميان فرضيه‌هاي فرعي مطرح شده نيز فرضيه‌هايي كه وجود رابطه بين متغيرهاي سن، جنس، نوع ازدواج و قوميت را با انسجام اجتماعي مطرح ساخته بودند مورد پذيرش قرار گرفته و فرضيه‌هايي كه وجود رابطه بين متغيرهاي ميزان تحصيلات، وضعيت اشتغال و مدت اقامت در شهر تهران را با انسجام اجتماعي مطرح ساخته بودند، تأييد نشدند.