دموكراسي هاي اكثريتي و غيراكثريتي مبتني بر نظريۀ تسهيم قدرت

تعريف دموكراسي به عنوان يك نظام سياسي بلامنازع در دنياي معاصر، معمولا با مفاهيمي همچون اكثريت سالاري يا حكومت اكثريت عجين شده است. در طيف ديگر نظريه هاي دموكراتيك، نظريۀ تسهيم قدرت وجود دارد كه به نقد اكثريت سالاري پرداخته است و اشكال ديگري از نظام هاي سياسي دموكراتيك را ارائه مي كند. اين نظريه، كه توسط آرند لايپهارت، نظريه پرداز برجستۀ حوزۀ دموكراسي ارائه شده، دو مدل دموكراسي، انجمني و توافقي، كه به مدل هاي غيراكثريتي معروفند، را معرفي مي كند. اين نظريۀ رقيب، در نقد اكثريت سالاري و كاستي هاي آن، به ويژه در جوامع متكثر و چندپاره تعريف ديگري از مفهوم اكثريت ارائه كرده و بر دو ويژگي منحصر به فرد تاكيد دارد؛ 1، فراهم نمودن بستري براي بيشينه كردن مشاركت حداكثري مردم در حد امكان؛ 2، ارتقاي ثبات سياسي و دموكراتيك ناشي از اين مشاركت. در اين مقاله ضمن معرفي نظريۀ تسهيم قدرت، به بررسي ابعاد دموكراسي هاي اكثريتي و توافقي پرداخته مي شود. همچنين، براي درك بهتر اين نظريه، به اجمال و در مقايسه با مدل توافقي، مدل دموكراسي انجمني نيز معرفي خواهد شد.