سيماي حضرت سليمان (ع) در منظومه هاي عطار نيشابوري

In order to study of Suleiman messenger live aspects in Attar Neishabori poets

پژوهش حاضر با هدف بررسي سيماي حضرت سليمان در منظومه هاي عطار تيشابوري انجام گرفته است. روش اين پژوهش، از نظر هدف، نظري و از نظر ماهيت، توصيفي و تحليل محتوا و شيوه ي تجزيه و تحليل اطلاعات، يكفي است. در عصر عطار، همت بزرگان صوفيه بر اين مقصور بوده كه مسائل مربوط به تصوّف را با زباني ساده و همه فهم به مردم بفهمانند و از آن جايي كه اصولاً تمايل انسان به سمت حكايت و داستان بيشتر از شنيدن موعظه هاي خشك و نصايح جدّي است، اكثر عرفا و مشايخ صوفيه، مفاهيم عرفاني و اخلاقي مورد نظر خود را در قالب حكايت و داستان بيان مي كردند. شيخ نيشابور نيز به اقتضاي عصر خود و سبك رايج آن زمان به اين امر اهتمام ورزيده و در منظومه هاي خويش از داستان پيامبران براي بيان مفاهيم اخلاقي و عرفاني بهره برده است. حضرت سليمان يكي از پيامبراني است كه بسيارموردتوجه عطار مي باشد؛ البته او خود را ملزم به ذكرو ياد اين پيامبر نكرده، بلكه هرجاكه نياز باشد از بخش هاي زندگي و معجزاتا يشانب هره جس تها ست. اين پيامبردر منظومه هاي عطار، سلطان قناعت و نماد قدرت و شكوه معرفي گرديده است.