اثر ورزش اجباري تريدميل در طول القاي وابستگي به مورفين بر نشانه‌هاي وابستگي فيزيكي و رواني در موش‌هاي صحرايي وابسته به مورفين

Effects of forced treadmill exercise during the induction of morphine dependence on the severity of physical and psychological dependence in morphine-dependent rats

هدف: مطالعات قبلي نشان داده‌اند كه ورزش اختياري و شنا شدت وابستگي فيزيكي و رواني را در موش صحرايي وابسته و قطع مورفين كاهش مي‌دهد. هدف مطالعه حاضر بررسي اثر ورزش اجباري تريدميل در طول القاي وابستگي به مورفين بر روي نشانه‌هاي قطع مورفين به‌دنبال نالوكسان و رفتار شبه اضطرابي مي‌باشد. مواد و روش‌ها: موش‌ها به مدت 7 روز فعاليت ورزشي تريدميل نيم ساعته، هم‌زمان تزريق زير جلدي مورفين با دوزهاي تدريجي افزايشي (mg/kg 64 و 56، 46، 36، 26، 16، 8) يك بار در روز دريافت كردند. در روز هشتم، 2 ساعت بعد از تزريق مورفين با دوز mg/kg 56 سطح اضطراب ارزيابي شد. سپس در روز نهم نيز 2 ساعت بعد از تزريق مورفين با دوزmg/kg 56 با تزريق نالوكسان هيدروكلرايد (mg/kg 4/0) به‌صورت داخل صفاقي شدت وابستگي فيزيكي مطابق مدل Gellert–Holtzman ارزيابي گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه نشانه‌هاي درجه‌بندي شده شامل تعداد انقباضات شكمي، درصد از دست دادن وزن و نمره كل Gellert–Holtzman و هم‌چنين نشانه‌هاي چك شده مثل اسهال، بي‌قراري، دندان قروچه در موش‌هاي وابسته به مورفين دونده با تريدميل از شدت كم‌تري نسبت به گروه غير دونده برخوردارند. هم‌چنين نتايج نشان داد كه تعداد ورود و مدت زمان ماندن در بازوي باز در گروه وابسته به مورفين دونده با تريدميل بيش‌تر از گروه وابسته به مرفين غير دونده است. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه ورزش اجباري تريدميل در طول القاي وابستگي به مورفين موجب كاهش شدت وابستگي و رفتار شبه اضطرابي مي‌شود. بنابراين، ورزش اجباري تريدميل نيز همانند ديگر ورزش‌ها ممكن است برخي از نتايج رفتاري فيزيكي و رواني وابستگي به مورفين را كاهش دهد

Introduction: Previous studies have indicated that the voluntary and swimming exercise decreases the severity of the physical and psychological dependence on morphine in morphine-dependent and withdrawn rats. The aim of the present study was to investigate the effects of the forced treadmill exercise during the induction of morphine dependence on naloxone-precipitated morphine withdrawal signs and anxiety like behavior. Materials and Methods: Rats were injected with increasing doses of morphine (8, 16, 26, 36, 46, 56 and 64 mg/kg, daily, s.c.) over a period of 7 days in which they were also trained at mild intensity on a treadmill for 30 min of daily. The anxiety-like behaviors were tested 2h after receiving morphine injection (56 mg/kg) using the elevated plus-maze (EPM) on day 8. Then, the severity of morphine dependence was measured after an acute injection of naloxone (0.4mg/kg, IP), 2h after receiving morphine injection (56 mg/kg) according to a modified version of the Gellert–Holtzman scale on day 9. Results: The results showed that the withdrawal graded signs including abdominal contractions, weight loss, and overall Gellert–Holtzman score and among the checked signs; consisted of diarrhea, irritability and teach chattering were decreased in treadmill runner morphine-dependent rats than the sedentary rats. Also, the results showed that the treadmill runner morphine-dependent rats exhibited an increase in time spent in, and entries into, the EPM open arms than the sedentary morphine-dependent groups. Conclusion: Our findings indicated that the forced treadmill exercise during the induction of morphine dependence diminished the severity of dependence on morphine and anxiety like behavior. Thus, forced treadmill exercise may decrease some of the behavioral consequences of physical and psychological dependence on morphine.