اثرات دوزهاي مختلف منگنز بر مسموميت ناشي از سرب در كليه موش‌هاي نر بالغ

Effects of different doses of manganese on lead poisoning in the kidney of adult male mice

سابقه و هدف: سرب از جمله فلزات سنگيني است كه اثرات مخربي بر سيستم‌هاي بدن دارد. با توجه به اين‌كه مطالعات محدودي درباره اثر آنتي‌اكسيدان‌ها در برابر آسيب كليوي با سرب وجود دارد، هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير دوزهاي مختلف منگنز بر پارامترهاي بيوشيميايي و هيستوپاتولوژي كليه موش‌هاي در معرض سرب بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه، 48 سر موش نر بالغ نژاد بالب سي به طور تصادفي به شش گروه تقسيم شدند. گروه كنترل هيچ تزريقي دريافت نكرد. گروه دوم mg/kg 60 استات سرب (13) به صورت داخل صفاقي دريافت كردند. به گروه‌هاي سوم تا ششم علاوه بر mg/kg 60 سرب به صورت داخل صفاقي به ترتيب دوزهاي mg/kg 5/2-5-10-20 منگنز به صورت داخل صفاقي تزريق شد. پس از 14 روز، از كليه موش‌ها لام بافتي تهيه و با تكنيك استريولوژيك، حجم كليه و گلومرول‌ها به دست آمد. به علاوه اوره و كراتينين سرم خون اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: بررسي بافت كليه گروه سرب، كلاپس و اسكلروز گلومرول‌ها و نيز نكروز واكوئليزاسيون توبول‌ها را نشان داد. در گروه تحت درمان با دوز 5/2 ميلي‌گرم منگنز آسيب بافتي كاهش يافته بود. حجم كليه در گروه‌هايي كه دوز 5/2 و 5 ميلي‌گرم منگنز دريافت كرده بودند نسبت به گروه سرب افزايش معني‌داري داشت (05/0P<). تعداد گلومرول‌هاي كليوي در گروه‌هايي كه دوز 5، 10 و 20 ميلي‌گرم منگنز دريافت كرده بودند نسبت به گروه سرب افزايش معني‌داري داشت (05/0P<). سطح اوره در كليه گروه‌هاي تحت درمان با منگنز (000/0=P) و سطح كراتينين در گروهي كه دوز 5/2 ميلي‌گرم منگنز دريافت كرده بودند نسبت به گروه سرب كاهش معني‌داري داشت (01/0=P). نتيجه‌گيري: درمان با دوزهاي mg/kg 5/2 و mg/kg 5 منگنز پس از تزريق استات سرب به مدت 14 روز باعث بهبود علائم هيستوپاتولوژيكي و بيوشيميايي كليه در موش‌ها مي‌شود

Introduction: Lead is one the heavy metals that cause negative effects on the body systems. However, there is little data about the effect of antioxidants on kidney damage induced by the lead. Therefore, the aim of the present study was to evaluate the effects of different doses of manganese on biochemical and histopathological parameters of kidney in mice. Materials and Methods: In this study, 48 adult Balb/C male mice were randomly divided into six groups. Control group did not receive any injection. Second group received 60 mg/kg lead acetate intraperitoneally. Third to sixth groups were injected 60 mg/kg lead acetate and 2.5-5-10-20 mg/kg manganese intraperitoneally, respectively. After 14 days, slides from kidney of mice prepared and the volume of kidney and volume and number of glomeruli were measured by stereological method. Besides, levels of serum urea and creatine were measured. Results: Evaluation of the kidney tissue in lead poisoning group showed collapse and glomerulosclerosis as well as tubular vacuolization and necrosis. In the 2.5 mg/kg manganese-treated group less tissue damage occurred. A significant increase in volume of kidney was observed in 2.5, 5 mg/kg manganese-treated and lead poisoning groups (P <0.05). The number of glumeruli in 5, 10 and 20 mg treated manganese groups showed significant increase in compare to the lead poisoning group. Urea level in all groups under treatment with manganese (P = 0.000) and creatinine level in 2.5 mg treated manganese group were significant reduced in compare to those in the lead poisoning group (P = 0.01). Conclusion: Treatment with 2.5 mg/kg and 5 mg/kg of manganese after injection of lead acetate for 14 days caused improvement in histopathology and biochemical signs of kidney tissue damage in mice.