بررسي حكايات طنزآميز حديقه سنايي با نگاهي به سه نظريه درباب طنز

examining the satirieal aneeedotes of.

حكايات طنزآميز در آثار بسياري از بزرگان شعر فارسي وجود دارد. هر چه از دوره هاي اوليه ي شعر فارسي دور مي شويم تعدادشان بيشتر مي شود. در قرن پنجم ما با طنز خيامي رو به رو هستيم، بعد از آن و با رواج تصوف در شعر، كه سنايي را مي توان آغازگر اين راه دانست با نوعي طنز فلسفي و اجتماعي در كنار هم روبه رو مي شويم. طنز صوفيانه از ذهن انسان آگاه مي تراود كه در برابر ظلم و بي عدالتي عكس العمل نشان مي دهد. محققان عوامل متعددي را به عنوان عامل ايجاد طنز مورد بررسي قرار داده اند، در اين ميان به نظريه از اهميت بيشتري برخوردار است، نظريه ي تفوق و برتري جويي، نظريه ي ناهماهنگي و نظريه ي آرامش. اين سه نظريه بيان مي دارد كه چه عواملي باعث مي شود ما يك متن را طنزآميز بيابيم. در اين مقاله سعي بر آن است كه حكاياتي از حد بند با اين به نظر به تطبيق داده شود تا وجوه طنزآميز اين متنوي ارزشمند آشكار شود