بررسي تحليلي واكنش‌هاي شيعيان اماميه در برابر اسماعيليان نزاري در دورۀ سلجوقيان

An investigation into Shiite Reactions against the Nizari in the period of Seljuq Dynasty

در دورۀ سلجوقي تا پايان فرمانروايي سلطان ‌ملك‌شاه (485 ه.ق)، سياست مذهبي اين حكومت بر پشتيباني همه‌ جانبه از مذهب تسنن استوار بود. لذا فرقه‌هاي مختلف شيعه وضعيت اجتماعي و سياسي مناسبي نداشتند. اين اوضاع نامطلوب چندان پايدار نماند؛ زيرا سلجوقيان در سال 483 ه.ق. با معضل شكل‌گيري حكومت اسماعيليان نزاري به رهبري حسن صباح مواجه شدند كه هدف غايي آن، برچيدن بساط حكومت سلجوقي بود. اين خطر توجه آنان را به مقابله با اسماعيليان معطوف كرد. در چنين وضعي، حكومت سلجوقي جز مماشات و برقراري روابط مسالمت‌آميز با شيعيان اماميه چاره‌اي نداشت. اين پژوهش ابتدا مناسبات شيعيان اماميه و اسماعيليان نزاري با حكومت سلجوقيان را بررسي مي‌كند و به دنبال آن، واكنش شيعيان اماميه در برابر اسماعيليان نزاري را تبيين خواهد كرد. روش انجام پژوهش تاريخي حاضر، توصيفي-‌ تحليلي و شيوۀ جمع‌آوري اطلاعات، كتاب‌خانه‌اي است.

In the period of Seljuq dynasty to the end of Sultan Malek Shah's reign, the government's religious policy was based on comprehensive support the Sunnis. According to this, various Shiite sects did not have proper social and political situation. This adverse situation was not very stable; because The Seljuqs were faced with a dilemma since the formation of the Nizari Ismailis led by Hassan Sabbah. Hence they planned to overcome the Ismailis that their ultimate goal was to dismantle the rule of the Seljuq. In that atmosphere, The Seljuqs did not have any choices but to have peaceful relations with Shiites. This paper attempts to study relations of followers of Imamiyya and Nizari Ismailis with the Seljuk dynasty. The method in this article is descriptive - analytical, and method of data collection is librarical.